Cukier Demerara

Opinie czytelników

Książka jest pięknie napisanym pamiętnikiem, który oddaje niewinność dzieciństwa na karaibskiej wyspie w czasie historycznych wstrząsów. Czytelnicy uznają ją za wciągającą i humorystyczną, z żywymi opisami i powiązanymi spostrzeżeniami, które wywołują nostalgię za życiem w Gujanie.

Pisanie jest pięknie wykonane i łatwe do odczytania, wypełnione humorem i nostalgią. Czytelnicy doceniają wciągającą fabułę, żywe opisy i szczerą szczerość na temat wychowania autora. Wielu z nich uznało ją za zachwycającą i wciągającą lekturę, która oferuje unikalny wgląd w życie na postkolonialnych Karaibach.

Niektórzy czytelnicy wyrazili pragnienie, aby historia była kontynuowana po jej zakończeniu, wskazując, że chcą więcej. Inni mogą uznać pewne aspekty nostalgii za dzieciństwem za mniej zrozumiałe, jeśli nie są zaznajomieni z otoczeniem kulturowym.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Demerara Sugar

Zawartość książki:

Dorastanie w Gujanie Brytyjskiej w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku...

W książce Demerara Sugar autorka Pam Walters przedstawia spojrzenie dziecka na Gujanę Brytyjską - jedyny przyczółek Imperium Brytyjskiego na kontynencie południowoamerykańskim - które jest na zmianę przejmujące, humorystyczne i wnikliwe.

Plantacje cukru w gwinejskim regionie Demerara były integralną częścią gospodarki Imperium. Ekspatriowani Anglicy, Szkoci i Irlandczycy zarządzali gospodarką plantacyjną możliwą tylko dzięki pracy robotników polowych i kolonialnej społeczności kupców, nauczycieli i urzędników państwowych.

"Wszystko to są wspomnienia z dzieciństwa i to, co zebrałam z rozmów kuchennych i ustnych opowieści od ludzi wokół mnie w tamtym czasie" - pisze autorka o źródłach swojej narracji. "Ludzie ci byli potomkami niewolników, którzy zostali zabrani do Enmore ze statków niewolniczych i których rodziny zawsze tam mieszkały".

Z nieomylnym okiem do szczegółów, autorka przedstawia swoją własną, czasami ekscentryczną rodzinę i gospodarstwo domowe, na szerszym tle dorastania na plantacji cukru w latach 30. i 40. ubiegłego wieku. Wydobywa wspomnienia z dzieciństwa z jasnością i szacunkiem dla ówczesnych podziałów klasowych i rasowych, zręcznie splatając swoje wspomnienia z historycznymi szczegółami tamtego okresu.

Rezultatem jest złożony, zabawny i rezonujący pamiętnik.

Zawiera 24 fotografie z epoki.