Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Mit i legenda istniały w Meksyku w czasach prehiszpańskich jako sposób przekazywania kosmogonicznych lub etologicznych wizji. W okresie kolonialnym opowiadania pojawiają się w wielu kronikach, historiach i pismach konkwistadorów, księży i innych literatów.
Wraz z ukazaniem się Diario de Mexico (1805), opowiadanie rozpoczyna swój długi związek z dziennikarstwem i pojawia się wraz z powieściami, takimi jak Jose Joaquin Fernandez de Lizardi. Czasopisma literackie również były płodnym środowiskiem, ale dopiero w 1870 roku, kiedy Jose Maria Roa Barcena opublikował „Noche al raso”, zintegrowaną reopilację, a Vicente Riva Palacio swoje „Cuentos del general” (1896), meksykańskie opowiadanie zaczęło zdobywać prestiż jako gatunek literacki, aby osiągnąć wysoki poziom artystyczny dzięki Gutierrez Najera, Amado Nervo i innym „modernistom”. W XX wieku pojawiły się różne tendencje: szkoła awangardowa, wraz z Alfonso Reyesem, Julio Torri i innymi; okres rewolucyjny, skupiony na wojnie domowej i kwestiach tubylczych; oraz okres porewolucyjny, kiedy meksykańskie opowiadanie ostatecznie zyskało międzynarodową reputację literacką.
Niniejsza antologia, opracowana i skomentowana przez prof. Luisa Leala, gromadzi opowiadania reprezentatywne dla gatunku w Meksyku, które obejmują okres od początków do lat dotkniętych rewolucją, i stanowi wciągający materiał do studiowania zarówno na kursach języka hiszpańskiego na poziomie podstawowym, jak i wyższym.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)