Crook Manifesto - „Whitehead szybko staje się Dickensem czarnego amerykańskiego życia” SUNDAY TIMES

Opinie czytelników

Recenzje „Crook Manifesto” prezentują mieszaną perspektywę, chwaląc styl pisania Colsona Whiteheada i rozwój postaci, jednocześnie krytykując tempo powieści i ogólną spójność w porównaniu z jej poprzednikiem, „Harlem Shuffle”. Niektórzy czytelnicy docenili humor i wnikliwość, podczas gdy inni stwierdzili, że sequelowi brakuje głębi i emocjonalnego zaangażowania.

Wyjątkowe użycie języka, wciągający humor, przyjemny rozwój postaci, bogate opisy oddające atmosferę Harlemu lat 70. i wciągająca fabuła z wglądem w życie bohaterów.

Niespójna jakość pisania, miejscami meandrująca fabuła, mniejsze skupienie na głównym bohaterze Rayu Carneyu, a niektórzy czytelnicy uznali ją za nużącą lub przypominającą kiepski film gangsterski.

(na podstawie 131 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crook Manifesto - 'Whitehead is fast becoming the Dickens of black American life' SUNDAY TIMES

Zawartość książki:

Colson Whitehead kontynuuje swoją sagę Harlemu w powieści, która przywołuje Nowy Jork lat 70. w całej jego obskurnej chwale.

Jest rok 1971. Na ulicach piętrzą się śmieci, przestępczość jest na rekordowo wysokim poziomie, miasto zmierza ku bankructwu, a między nowojorską policją a Czarną Armią Wyzwolenia wybuchła wojna strzelecka. Pośród tego zbiorowego załamania nerwowego właściciel sklepu meblowego i były strażnik Ray Carney stara się utrzymać głowę w dół, a jego biznes kwitnie. Jego dni, kiedy przewoził skradzione towary po mieście, dobiegły końca. Do czasu, gdy potrzebuje biletów na Jackson 5 dla swojej córki May i postanawia skontaktować się ze swoim starym policyjnym kontaktem Munsonem, nadzwyczajnym naprawiaczem. Ale Munson ma własne przysługi, o które może poprosić Carneya, a pozostanie poza grą staje się o wiele bardziej skomplikowane - i śmiertelne.

1973. Kontrkultura stworzyła nowe pokolenie, stare sposoby są obalane, ale jest jedna stała - Pepper, ujmująco brutalny partner Carneya w zbrodni. Coraz trudniej jest zebrać niezawodną ekipę do porwań, napadów i różnych przestępstw, więc Pepper podejmuje się dodatkowej pracy jako ochroniarz podczas kręcenia Blaxploitation w Harlemie. Odnajduje się w dziwacznym świecie hollywoodzkich gwiazd, wschodzących komików i znanych handlarzy narkotyków, oprócz zwykłej obsady hustlerów, gangsterów i zabójców. Przeciwnicy nie doceniają doświadczonego oszusta - na ich nieszczęście.

1976. Harlem płonie, blok po bloku, podczas gdy cały kraj przygotowuje się do obchodów dwustulecia. Carney próbuje wymyślić reklamę na 4 lipca, z którą mógłby żyć. („Two Hundred Years of Getting Away with It!”), podczas gdy jego żona Elizabeth prowadzi kampanię na rzecz swojego przyjaciela z dzieciństwa, byłego asystenta prokuratora generalnego i wschodzącego polityka Alexandra Oakesa. Kiedy pożar poważnie rani jednego z lokatorów, Carney werbuje Pepper, aby sprawdziła, kto może za tym stać. Nasz nieuczciwy duet musi przedzierać się przez rozpadającą się metropolię rządzoną przez podejrzanych, brutalnych i całkowicie skorumpowanych.