Credo Konstantynopolitańskie (381): Pochodzenie, ważność i recepcja. Nowe teksty i studia nad starożytnymi i wczesnośredniowiecznymi wyznaniami wiary.

Oryginalny tytuł:

Das Glaubensbekenntnis Von Konstantinopel (381): Herkunft, Geltung Und Rezeption. Neue Texte Und Studien Zu Den Antiken Und Frhmittelalterlichen Glau

Zawartość książki:

Książka ta oferuje kompleksowe nowe studium pochodzenia, przyjęcia i recepcji wyznania wiary przypisywanego przez tradycję kościelną Drugiemu Soborowi Ekumenicznemu (Konstantynopol, 381) (tzw.

Nicaeno-Constantinopolitanum, C). Jest to najbardziej rozpowszechnione kumeniczne wyznanie chrześcijaństwa i prawdopodobnie najbardziej wpływowy niebiblijny tekst w Kościele.

Dokładne zbadanie źródeł, w tym niedawno odkrytych świadków, pokazuje, że wyznanie wiary przyjęte na pierwszym soborze ekumenicznym (Niza, 325) zostało poprawione w Rzymie i Antiochii pod koniec 370 roku, a następnie przeszło kolejną rewizję w Konstantynopolu. Doprowadziło to do powstania dwóch wersji: długiej i krótkiej. Długa wersja (dzisiejsza C) nie została przyjęta w Konstantynopolu, ale została włączona do uchwał dogmatycznych jako interpretacja Credo Nicejskiego na IV Soborze Ekumenicznym (Chalcedon, 451).

W ten sposób zastąpił skróconą wersję, która była używana po 381 r., Zwłaszcza w Konstantynopolu. Książka śledzi ten proces, a także naświetla etapy późniejszej recepcji C w średniowieczu.