Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Cosmopolis” autorstwa Stephena Toulmina bada rozwój nowoczesnej myśli od jej historycznych korzeni w XVI wieku do wpływu nowoczesności w XX wieku. Toulmin przyjmuje krytyczne podejście, ponownie kontekstualizując początki nowoczesności, argumentując, że jest ona pod wpływem kontekstów historycznych i społecznych, a nie powstaje w izolacji. Pierwsze dwie trzecie książki otrzymały pochwały za wnikliwą analizę i wciągające pisanie, podczas gdy ostatnia część została skrytykowana za postrzegany brak spójności i rygoru naukowego.
Zalety:⬤ Wciągający i czytelny styl pisania, który sprawia, że złożone idee stają się przystępne.
⬤ Zapewnia przekonującą analizę korzeni nowoczesności i jej historycznego kontekstu, integrując filozofię, naukę i kulturę.
⬤ Oferuje pouczające spostrzeżenia i perspektywy, które rzucają wyzwanie tradycyjnym narracjom nowoczesnej myśli.
⬤ Odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców, w tym zarówno początkujących filozofów, jak i naukowców.
Wady:⬤ Ostatnia trzecia część książki cierpi z powodu zauważalnego spadku rygoru naukowego i spójności.
⬤ Niektórzy czytelnicy znaleźli wady w przedstawionych argumentach, szczególnie w odniesieniu do współczesnych interpretacji i twierdzeń.
⬤ W kilku recenzjach zauważono przypadki niepopartych dowodami twierdzeń i niejasnych uogólnień.
⬤ Długość i złożoność książki może odstraszyć przypadkowych czytelników.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Cosmopolis: The Hidden Agenda of Modernity
Zawartość książki:
W XVII wieku pojawiła się wizja, która miała zawładnąć zachodnią wyobraźnią na następne trzysta lat: wizja Cosmopolis, społeczeństwa tak racjonalnie uporządkowanego, jak newtonowski pogląd na naturę. Napędzając niezwykłe postępy we wszystkich dziedzinach ludzkiego wysiłku, wizja ta utrwaliła ukryty, ale uporczywy program: złudzenie, że ludzką naturę i społeczeństwo można dopasować do precyzyjnych i łatwych do opanowania racjonalnych kategorii.
Stephen Toulmin konfrontuje się z tym programem - jego złudzeniami i konsekwencjami dla naszego obecnego i przyszłego świata. Pokazując, jak różne byłyby ostatnie trzy stulecia, gdyby za punkt wyjścia przyjąć Montaigne'a, a nie Kartezjusza, Toulmin pomaga zniszczyć iluzję, że kartezjańskie dążenie do pewności jest nieodłączne od natury nauki czy filozofii. --Richard M.
Rorty, University of Virginia Toulmin podjął teraz być może swój najbardziej ambitny temat ze wszystkich..... Jego celem jest nic innego jak przedstawienie nam zarówno początków, jak i perspektyw naszego wyraźnie nowoczesnego świata.
Kreśląc ewolucję nowoczesności, ma on nadzieję pokazać nam, jaką postawę intelektualną powinniśmy przyjąć, gdy zmierzymy się z nadchodzącym tysiącleciem". --Quentin Skinner, New York Review of Books
