Ocena:
Książka oferuje wciągającą eksplorację życia sióstr Curzon i brytyjskiej klasy wyższej podczas i po II wojnie światowej. Jest dobrze zbadana i zapewnia wgląd w ich relacje, społeczeństwo i wpływ ich bogactwa. Niektórzy czytelnicy uznali jednak, że narracja jest nierówna, zwłaszcza pod koniec, i uważali, że jest ona przeznaczona bardziej dla angielskich odbiorców, a czasami brakuje w niej szerszego kontekstu dla międzynarodowych czytelników.
Zalety:⬤ Fascynujący wgląd w życie klasy wyższej
⬤ dobrze zbadane
⬤ wciągający styl narracji
⬤ zapewnia unikalne spojrzenie na postacie historyczne
⬤ powiązane tematy ludzkiej natury i norm społecznych
⬤ ciekawe szczegóły dotyczące kryzysu abdykacyjnego i księcia Windsoru.
⬤ Tempo staje się pośpieszne pod koniec
⬤ może brakować kontekstu dla czytelników nieanglojęzycznych
⬤ powtarzalne w niektórych obszarach
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że pomija istotne szczegóły historyczne
⬤ niektóre wydarzenia i relacje między postaciami nie są dokładnie zbadane.
(na podstawie 162 opinii czytelników)
Viceroy's Daughters
Życie trzech córek lorda Curzona: efektowne, bogate, niezależne i samowolne.
Irene (ur. 1896), Cynthia (ur. 1898) i Alexandria (ur. 1904) były trzema córkami lorda Curzona, wicekróla Indii w latach 1898-1905 i prawdopodobnie najwspanialszego i najbardziej pewnego siebie imperialnego sługi, jakiego kiedykolwiek posiadała Wielka Brytania.
Po śmierci jego bajecznie bogatej amerykańskiej żony w 1906 roku, determinacja Curzona, by kontrolować każdy aspekt życia swoich córek, w tym pieniądze, które im się należały, doprowadziła je jedna po drugiej do buntu przeciwko ojcu. Trzy siostry znalazły się w samym sercu szybkiego i błyszczącego świata lat dwudziestych i trzydziestych.
Irene, intensywnie muzykalna i namiętna łowczyni lisów, miała romanse w czarującym zestawie myśliwskim Melton Mowbray. Cynthia („Cimmie”) poślubiła Oswalda Mosleya, dołączając do niego najpierw w Partii Pracy, gdzie sama stała się popularnym posłem, zanim podążyła za nim w stronę faszyzmu. Alexandra („Baba”), najmłodsza i najpiękniejsza, poślubiła najlepszego przyjaciela księcia Walii, Fruity Metcalfe'a. Po przedwczesnej śmierci Cimmie w 1933 r. Baba wdała się w długi i namiętny romans z Mosleyem oraz związek z ambasadorem Mussoliniego w Londynie, hrabią Dino Grandi, ciesząc się jednocześnie romantycznym oddaniem ministra spraw zagranicznych, lorda Halifaxa. Siostry obserwują brytyjski faszyzm zza kulis, a także przybycie Wallis Simpson i wczesne życie małżeńskie Windsorów. Wojna zastaje je w „the Dorch” (hotelu Dorchester), wykonujące dobre uczynki. Pod koniec swojego niezwykłego życia Irene i Baba stały się, raczej nieprawdopodobnie, filarami establishmentu, Irene została jednym z pierwszych Life Peers w 1958 roku za swoją pracę w klubach młodzieżowych.
