Córka sprawiedliwej Werony

Opinie czytelników

A Daughter of Fair Verona autorstwa Christiny Dodd to kreatywna reimaginacja Romea i Julii Szekspira, przedstawiająca humorystyczną i wciągającą przygodę z ich najstarszą córką, Rosie, która nawiguje po życiu w Weronie wypełnionym oczekiwaniami społecznymi, rodzinnym dramatem i tajemnicą morderstwa. Narracja równoważy lekkie momenty z napięciem, pozwalając czytelnikom zaangażować się w bohaterów i ich kłopoty w bogatej w szczegóły historycznej scenerii.

Książka jest chwalona za humor, wciągające postacie i sprytną fabułę. Recenzenci podkreślają szybkie tempo fabuły, połączenie tajemnicy i romansu oraz wiarygodnego bohatera. Wielu podobało się świeże podejście do klasycznej historii, uznając ją za zabawną i dobrze wykonaną. Rozwój postaci i dowcipne dialogi również spotkały się z pozytywnymi komentarzami.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl pisania jest przestarzały lub chaotyczny, mieszając język Szekspira ze współczesną mową w sposób, który był mylący. Niektórzy uważali, że tempo akcji było nierówne lub że rozwój fabuły trwał zbyt długo. Ponadto pojawiły się mieszane uczucia co do ogólnego tonu i stylu, a niektórzy czytelnicy zauważyli, że różni się on od poprzednich dzieł Dodda.

(na podstawie 195 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Daughter of Fair Verona

Zawartość książki:

„Knives Out meets Bridgerton in Fair Verona”, autorka bestsellerów New York Timesa Christina Dodd rozpoczyna nową serię z nieodpartym założeniem - córka Romea i Julii jako sprytna, zbuntowana, zaciekle niezależna młoda kobieta w Fair Verona - opowiedzianą z urzekająco wciągającego punktu widzenia samej Rosie Montague....

„Ostra, zdeterminowana bohaterka, sprytna historyczna zagadka, błyskotliwy dowcip, wyjątkowa sceneria, rodzinny dramat i szczypta romansu” - Amanda Quick, autorka bestsellera New York Timesa The Lady Has a Past.

Pewnego razu młoda para spotkała się i zakochała. Prawdopodobnie znasz tę historię i wiesz, jak się skończyła (podpowiedź: źle). Rzecz w tym, że wcale tak się nie skończyła.

Romeo i Julia żyją, mają się dobrze i są rodzicami siedmiorga dzieci. Jestem najstarszy, z naciskiem na „stary” - certyfikowany spinster w wieku dwudziestu lat i cieszę się, że tak pozostanie. Nie jest łatwo zachować zamiłowanie do romansu z rodzicami takimi jak moi. Wyobraź to sobie - ciągłe monologi, namiętne deklaracje, kłótnie, wymyślanie, umawianie się... to wyczerpujące.

Za każdym razem, gdy przedstawiali mi zaręczyny, starałem się znaleźć przyszłemu panu młodemu bardziej odpowiednią narzeczoną. W końcu ktoś rozsądny musi zostać w domu i zarządzać tym gospodarstwem. Ale ich najnowszy wybranek, książę Stefano, nie jest tak łatwy do powierzenia komukolwiek innemu. Ten rozpustnik miał trzy poprzednie żony, z których wszystkie niefortunnie skończyły. Sumienie zabrania mi skazania kolejnej kobiety na taki los. Jak się okazuje, nie muszę...

Na naszym balu zaręczynowym - gdzie całkiem przypadkowo spotykam pięknego młodego mężczyznę, który sprawia, że zastanawiam się, czy może jest coś w miłości od pierwszego wejrzenia - natykam się na księcia Stefano ze sztyletem w piersi. Ale kto go zabił? Rodziny jego zmarłych żon, jego krewni, jego kochanka, jego służba - połowa Werony miała motyw. A kiedy wszyscy wokół księcia zaczynają umierać, znikać lub popadać w szaleństwo, wiem, że muszę odkryć zabójcę... zanim śmierć spadnie na mnie jak przedwczesny mróz.