Córka marnotrawna imigrantki

Opinie czytelników

„Immigrant Prodigal Daughter” Lucii Cherciu to mocny i sugestywny zbiór poezji, który porusza tematy tożsamości, imigracji i pamięci. Wiersze badają złożone emocje związane z opuszczeniem ojczyzny, tęsknotą za połączeniem z rodziną i dziedzictwem oraz wyjątkowymi doświadczeniami życia między kulturami.

⬤ Bogate obrazy i emocjonalna głębia
⬤ wnikliwa eksploracja doświadczeń imigrantów
⬤ pięknie napisana i liryczna poezja
⬤ rezonuje z własnymi historiami czytelników
⬤ oszałamiająca okładka
⬤ promuje refleksję nad osobistą historią i tożsamością kulturową.

Tematy poruszane w książce mogą być bardziej zrozumiałe dla osób zaznajomionych z doświadczeniami imigrantów, co może ograniczać jej szerszą atrakcyjność; niektórzy czytelnicy mogą uznać introspektywny styl za trudny lub mniej przystępny.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Immigrant Prodigal Daughter

Zawartość książki:

Immigrant Prodigal Daughter Lucii Cherciu wie, jak "zmagać się / z powagą gramatyki", splatając korzenie autorki w Rumunii i jej życie w Nowym Jorku. Nie jest to łatwa praca, ale jest tu także obfitość - od sadów, w których dziadek zaszczepił trzy rodzaje jabłek na jednym pniu, po drzewa owocowe, które poetka później sadzi podczas blokady. Prezenty w tych wierszach nie są krzykliwe, ale głębokie jak poduszka ze stypy babci. Przypominają nam, że dom to zarówno ból, jak i powitanie, dystans i przebaczenie. Jakim darem jest więc dotarcie do stołu z tymi wierszami, bogatego w "weselne zupy, pieczone koguty, konfitury wiśniowe, // soki i sosy, które rozpryskują się w kuchni żmudnego kucharza".

-Laura Donnelly, autorka Midwest Gothic.

Immigrant Prodigal Daughter Lucii Cherciu żywo przywołuje jej rumuńską przeszłość. Jej wiersze badają tęsknotę za domem i stratę, czego przykładem jest rumuński zwyczaj oddawania rzeczy zmarłego. Oddawanie staje się lustrzanym odbiciem straty ("We Only Get to Keep What We Give Away"), a język staje się lustrem, w którym wciąż można zobaczyć ukochaną przeszłość. "Tęsknota za domem, dorul" zostaje zrównoważona i ostatecznie przezwyciężona przez odkupieńczą hojność mówiącej. Jej radość z dawania, pielęgnowania ogrodu, pisania tych wierszy, leczy rozdźwięk między światami: "Jeśli moje babcie mnie widzą / rozpoznają kwiaty swojej młodości" ("Przywilej wody").

-Barbara Ungar, autorka Save Our Ship.

Immigrant Prodigal Daughter to czuły lament za krajem pozostawionym w tyle, ale czym jest kraj? To śpiewane pieśni, morele i lawenda. To capoate, czarne suknie noszone przez stare rumuńskie kobiety. Pośród bogatej zmysłowości pamięci, poetka stawia sobie zadanie. Czy wystarczająco chwaliła? Zrobiła za dużo? Za mało? "Zabrałam moje dziecko / z dala od mojej matki" pisze Cherciu, a jednak to, co czytelnik w przeważającej mierze odczuwa obok wrażliwości.

Zadawanie sobie pytań to pieśń miłosna do rodziny i oda do przodków.

-Jessica Cuello, autorka Liar.