Córka czasu

Opinie czytelników

„Córka czasu” Josephine Tey to historyczna zagadka, która w zawiły sposób zgłębia sprawę Ryszarda III i zniknięcia książąt w Tower, a wszystko to za sprawą śledztwa prowadzonego przez przykutego do łóżka inspektora Alana Granta. Powieść łączy w sobie elementy gatunku tajemnicy z bogatą analizą historyczną, kwestionując wieloletnie postrzeganie zaangażowanych postaci.

Książka jest chwalona za sprytne założenie i wciągający styl narracji, który utrzymuje czytelników zaintrygowanych przeplataniem historii z metodyczną pracą detektywistyczną. Wielu recenzentów doceniło rozwój postaci, w szczególności dynamikę między inspektorem Grantem a amerykańskim badaczem Brentem Carradine'em. Pisanie jest znane ze swojej żywotności i zdolności do uczynienia postaci historycznych wiarygodnymi i realnymi, jednocześnie skłaniając czytelników do krytycznego myślenia o stronniczości w narracjach historycznych.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tempo spada w trakcie powieści, opisując jej części jako nużące z przytłaczającą ilością szczegółów. Inni wspominali, że powieść może być trudna do zrozumienia dla osób niezaznajomionych z angielskim kontekstem historycznym, zwłaszcza Wojnami Róż, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących imion postaci i wydarzeń. Ponadto pojawiły się skargi dotyczące problemów z funkcjonalnością wersji Kindle.

(na podstawie 1401 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Daughter of Time

Zawartość książki:

Uznana za najlepszą powieść kryminalną wszech czasów przez Brytyjskie Stowarzyszenie Pisarzy Kryminalnych, Córka czasu jest ostatnią i najbardziej udaną książką Josephine Tey.

W całości i bez skrótów. Część Macmillan Collector's Library; serii oszałamiających, oprawionych w płótno, kieszonkowych klasyków ze złotymi foliowanymi krawędziami i wstążkowymi znacznikami. Te piękne książki są idealnym prezentem dla każdego miłośnika książek.

Inspektor Alan Grant leży w szpitalu z urazem kręgosłupa i jest znudzony. Znany ze swojej umiejętności odczytywania twarzy, spędza czas oglądając stare portrety, a jeden, który szczególnie przykuwa jego uwagę, przedstawia Ryszarda III, domniemanego złoczyńcę, który zabił własnych siostrzeńców, „książąt w wieży”. Grant nie zgadza się jednak, że twarz na portrecie jest twarzą złoczyńcy, więc postanawia zbadać, co naprawdę się wydarzyło. Być może nietypowe założenie dla powieści kryminalnej, ale jednak niezwykle sprytne i wciągające, genialnie nakreślone i napisane z ogromnym wdziękiem i erudycją.