Córka apartheidu

Opinie czytelników

Daughter of Apartheid autorstwa Lindi to mocny pamiętnik, który bada jej podróż jako kolorowej kobiety z Republiki Południowej Afryki z czasów apartheidu do korporacyjnej Ameryki. Książka porusza tematy rodziny, tożsamości, rasy i pojednania, zapewniając przemyślaną refleksję na temat krytycznych momentów w historii, jednocześnie zachęcając czytelników do odważnego działania na rzecz lepszej przyszłości.

Książka jest pięknie napisana, wciągająca i głęboko poruszająca, oferując osobistą relację pełną szczegółów i wrażliwości. Przedstawia pełną nadziei perspektywę konfrontacji z trudnymi doświadczeniami i zachęca czytelników do refleksji nad ich wspólnym człowieczeństwem i podjęcia działań.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać emocjonalną głębię narracji za przytłaczającą, ponieważ obejmuje ona trudne tematy związane z rasą i osobistymi zmaganiami. Nie zostało to jednak wyraźnie zaznaczone w recenzjach.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Daughter of Apartheid

Zawartość książki:

Minęły dwie dekady od upadku apartheidu, ćwierć wieku od wyzwolenia państw Europy Wschodniej, pięć dekad od śmierci amerykańskiego "Jima Crowa" i ponad siedemdziesiąt lat od początku emancypacji państw afrykańskich. Wolność posunęła się naprzód, ale niektórzy czarnoskórzy ludzie w RPA, Stanach Zjednoczonych i innych częściach świata kwestionują, czy posunęła się wystarczająco daleko i są rozgoryczeni.

Jestem czarnoskórą kobietą urodzoną przez rasistowski reżim apartheidu w RPA. Moja rodzina doświadczyła zniewag apartheidu - drobnych i wielkich - a także ubóstwa, degradacji, przemocy ulicznej, braku możliwości i innych bolączek systemu.

Mając dwadzieścia lat, gdy apartheid ustąpił miejsca Tęczowemu Narodowi, przeżyłem około połowy mojego życia pod rządami tego systemu. Ci, którzy byli przede mną, znali tylko separację i ucisk, podczas gdy ci, którzy przyszli po mnie, urodzili się w przekonaniu, że "RPA należy do wszystkich, którzy w niej mieszkają". Moje pokolenie - być może nie jest to tak naprawdę pokolenie, ale raczej kohorta licząca od siedmiu do dziesięciu lat - zna oba. Dlatego. Moje pokolenie ma wyjątkową perspektywę na to, co wydarzyło się wtedy, a także na to, co dzieje się teraz, na przejście od ograniczeń do wolności, na rozpoznawanie i świętowanie postępu, na przełamywanie negatywów w celu przyjęcia przebaczenia, nadziei i człowieczeństwa oraz na zrozumienie znaczenia wyboru.

Opowiadając moją historię, a także historie niektórych moich przyjaciół i nauczycieli, dzielę się moją perspektywą na kwestie, z którymi się zmagałem - w tym wybór, tożsamość, przebaczenie i człowieczeństwo - z tymi, którzy zmagają się z podobnymi kwestiami w Stanach Zjednoczonych, mojej adoptowanej ojczyźnie, oraz w RPA, kraju mojego urodzenia. Deprywacja i marginalizacja są w końcu tak samo bolesne i wyniszczające w śródmieściu Baltimore, jak i w Soweto, a podjęcie świadomej decyzji o pójściu naprzód w obliczu jednego lub drugiego jest zawsze potężne, bez względu na adres lub szczególne okoliczności.