Corey Fah o mobilności społecznej

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej kreatywność i wciągający styl pisania, podczas gdy inni krytykują ją za brak treści i spójności. Czytelnicy mają różne oczekiwania i doświadczenia, co prowadzi do spolaryzowanego odbioru.

⬤ Żywy i wyrafinowany styl pisania
⬤ kreatywna i wciągająca fabuła
⬤ satysfakcjonujące doświadczenie dla tych, którzy chcą przyjąć ten styl
⬤ zabawne i pomysłowe elementy.

⬤ Niektórzy uważają, że jest dziwny i trudny do naśladowania
⬤ postrzegany jako modny bez głębi
⬤ brakuje znaczącej podróży dla niektórych czytelników
⬤ nie satysfakcjonujące dla tych, którzy szukają jasnej narracji.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Corey Fah Does Social Mobility

Zawartość książki:

Radykalna, radosna kontynuacja nagrodzonej Goldsmiths Prize książki Sterling Karat Gold.

Jest to opowieść o Coreyu Fah, pisarzu, który dzięki uprzejmości komitetu nagrody Social Evils jest o krok od wygranej, ale dla którego prawdziwy gong - a wraz z nim nagroda pieniężna - pozostaje kusząco poza zasięgiem.

Neonowo-beżowe, przypominające UFO, nieuchwytne trofeum prowadzi Coreya, wraz z partnerem Drew i niespodziewanym ośmionożnym towarzyszem Bambi Pavokiem, na spektakularną wycieczkę po ich dzieciństwie w lesie - poprzez mało prawdopodobny występ w reality TV. Poruszając się po tych bliźniaczych horrorach, przez tunele czasoprzestrzenne i pętle czasowe, Corey uczy się - w trudny sposób - różnicy między nagrodą a prezentem.

Zarówno promienna, jak i rewolucyjna, fikcja Isabel Waidner radośnie uderza młotkiem w fałszywe binarności, granice i granice, zamieniając ściany w mosty, a słowa w skrzydła. Ostre, płynne i zabawne, pozwalają nam wyobrazić sobie inny sposób bycia.

To powieść o dochodzeniu do siebie, pracy miłości, tendencji historii do powtarzania się i pułapkach mobilności społecznej. To powieść o oglądaniu telewizji z kochankiem.

Pochwały dla Sterling Karat Gold:

„Kawał uskrzydlonej oryginalności” Ali Smith.

„Pięknie wyzywający cud książki” Guy Gunarante.

„Wysublimowany, hipnotyzujący wyczyn” Irenonsen Okojie.

„Prowokacyjny akt oporu wobec naszych śliskich moralnie czasów. Czytanie Waidnera jest jak podłączenie się do gniazdka elektrycznego języka i idei” Guardian.