Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Consuming Pleasures: Active Audiences and Serial Fictions from Dickens to Soap Opera
"Ciąg dalszy nastąpi..." Niezależnie od tego, czy słowa te padają na końcu filmu Imperium kontratakuje, czy też w reklamie telewizyjnej flirtują ze sobą kochający kawę sąsiedzi, prawdziwi fani nie mogą się im oprzeć. Od lat trzydziestych XIX wieku, kiedy to Pickwick Papers Charlesa Dickensa przyciągnęły masowy rynek literatury pięknej, serial był popularnym sposobem na przyciągnięcie zapalonych odbiorców.
W Consuming Pleasures Jennifer Hayward ustanawia serialową fikcję jako odrębny gatunek - definiowany raczej przez aktywność odbiorców niż przez formalne cechy tekstu. Począwszy od powieści na raty, tajemnic i kryminałów z XIX wieku, po seriale telewizyjne i filmowe, komiksy i reklamy XX wieku, seriale są luźno powiązane przez coś, co można nazwać, za Wittgensteinem, "podobieństwami rodzinnymi". Cechy te obejmują przeplatające się wątki, zróżnicowaną obsadę postaci, dramatyczne zwroty akcji, napięcie i takie środki narracyjne, jak dawno zaginieni członkowie rodziny i źli bliźniacy.
Hayward wybiera cztery teksty - powieść Dickensa Our Mutual Friend (1864-65), komiks Miltona Caniffa Terry and the Pirates (1934-46) oraz opery mydlane All My Children (1970-) i One Life to Live (1968-) - aby przedstawić ewolucję serialowej fikcji jako gatunku i przeanalizować szczególne przyciąganie seriali do ich odbiorców.
Chociaż seriale odniosły wielki sukces rynkowy, tradycyjni krytycy literaccy i społeczni potępili ich powiązania z kulturą masową, twierdząc, że żerują na biernych fanach. Hayward twierdzi jednak, że aktywni odbiorcy seriali opracowali rozpoznawalne strategie konsumpcji, takie jak wspólne czytanie i próby kształtowania procesu produkcji.