Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą książkę jako głębokie i wciągające doświadczenie, porównując ją do obrazu i symfonii. Pisanie jest opisywane jako złożone, głęboko teksturowane i umiejętne, szczególnie w użyciu ciszy i negatywnej przestrzeni.
Zalety:Angażujące i wciągające doświadczenie, umiejętne użycie języka, złożona i głęboko teksturowana, porównywana do sztuki w swojej formie, wywołuje silne emocje i doskonałe wykorzystanie negatywnej przestrzeni.
Wady:W recenzjach nie wymieniono żadnych istotnych wad.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Commons Myung Mi Kim waży na najwrażliwszej skali drobne ziarna codziennego życia zarówno w czasie pokoju, jak i wojny, rejestrując, jak niewiele dzieł literackich, nasz wspólny ciężar podlegania historii. Abstrahując od kolonizacji, wojny, imigracji, chorób i utraty pierwszego języka, aż pozostaną tylko skąpe frazy, Kim bierze na siebie udrękę i wysiedlenie tych, których życie jest osadzone w historii.
Puste przestrzenie Kima są wypełnionymi ciszami: otworami, przez które czytelnicy wchodzą do tekstu i odnajdują drogę. Te cisze ujawniają luki w pamięci i wyrażają doświadczenia, które w ogóle nie przekładają się na język. Jej słowa przywołują przeszłość w podobny sposób, w jaki robi to ludzki umysł: obraz wywołuje kolejny obraz, zapach, dźwięk bomb lub rozmowę. Te cisze i pauzy nadają wierszom ich strukturę.
Fragmentaryczna liryka Commonsa popycha czytelnika do kwestionowania konstrukcji wiersza. Tożsamość wynurza się, zatapia, a następnie ponownie wznosi. Na tym zmiennym gruncie Kim tworzy znaczenie poprzez zestawienie fragmentów. Jej wiersz, z jego przystankami i początkami, jego surowymi, ale bogatymi obrazami, oferuje odpryski świadectwa i sprzeciwu. Negocjuje nieustannie zmieniający się świat, przeszukując skrawki doświadczeń, przestrzenie wokół słów i resztki emocji w poszukiwaniu języka, który obejmuje ogrom tego, czego nie możemy wyrazić.
