Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, recenzje podkreślają, że książka jest wyjątkowym dziełem literackim chwalonym za głębię emocjonalną i błyskotliwość językową, choć istnieją pewne kwestie związane z wydaniami językowymi, które wymagają rozwiązania.
Zalety:Książka jest uważana za jedno z najbardziej niezwykłych dzieł literackich, doceniane za piękno i emocjonalny wpływ. Została opisana jako radosna i zachwycająca lektura z potencjałem do adaptacji filmowej.
Wady:Pojawiają się skargi dotyczące pobierania nieprawidłowych wydań, w szczególności użytkownicy otrzymujący wersję francuską zamiast angielskiego tłumaczenia, którego szukali.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Colas Breugnon (A Burgundian Story)
"Colas Breugnon" to uroczy romans o życiu w Burgundii trzysta lat temu. Jest to powieść "autobiograficzna", opowiedziana w pierwszej osobie przez Colasa, który dokonuje przeglądu swojego pięćdziesięcioletniego życia i opisuje wszystkie jego radości i smutki.
Opowieść jest dowcipna i pełna mądrych spostrzeżeń na temat życia. --- "Colas Breugnon jest jowialnym Burgundczykiem, lubieżnym snycerzem, praktycznym żartownisiem zawsze lubiącym swój kieliszek, dowcipnym facetem. Przede wszystkim Colas Breugnon jest wolnym człowiekiem.
Kocha swojego króla, ale tylko tak długo, jak długo król pozostawia mu wolność; kocha swoją żonę, ale podąża za własnymi skłonnościami; jest w doskonałych stosunkach z księdzem z sąsiedniej parafii, ale nigdy nie chodzi do kościoła; ubóstwia swoje dzieci, ale jego energiczna indywidualność sprawia, że nie chce z nimi mieszkać.
Przyjaźni się ze wszystkimi, ale nikomu nie podlega; jest bardziej wolny niż król; ma poczucie humoru charakterystyczne dla wolnego ducha, do którego należy cały świat. Z artystycznego punktu widzenia "Colas Breugnon" można być może uznać za najbardziej udane dzieło Rollanda.
Dzieje się tak, ponieważ jest utkany w jednym kawałku, ponieważ płynie ciągłym rytmem, ponieważ jego postęp nigdy nie jest zatrzymywany przez dyskusję o drażliwych problemach. Całość napisana jest w tej samej tonacji. Pierwsze zdanie nadaje nutę niczym kamerton, a następnie cała książka nabiera tonu.
Przez cały czas utrzymuje się ta sama żywa melodia. Pisarz stosuje szczególnie szczęśliwą formę. Jego styl jest poetycki, ale nie jest wersyfikowany; ma melodyjną miarę, ale nie jest ściśle metryczny.
Ta praca nie jest podobna do żadnego innego dzieła Rollanda. Nie jest to studium historyczne, krytyczna ocena, esej filozoficzny, ani nawet, w najściślejszym tego słowa znaczeniu, powieść.
Jest to raczej tom wspomnień opowiedzianych przez pięćdziesięcioletniego mężczyznę; a sama bezcelowość, z jaką ten człowiek mówi, jest sama w sobie przyjemnością; ponieważ Breugnon jest jedynym tematem książki, przykuwając naszą uwagę poprzez pokazanie krnąbrnej, sympatycznej i agresywnej osobowości ". (Stefan Zweig)
