Co zrobiłeś z naszymi uszami, że słyszymy echo?

Opinie czytelników

Zbiór poezji Arlene Kim jest chwalony za stymulację umysłową i wielowarstwową treść, angażując czytelników świeżym językiem i wciągającymi narracjami. Recenzenci podkreślają emocjonalną głębię wierszy, które poruszają tematy pochodzenia, straty i osobistego mitu. Zbiór z powodzeniem łączy czytelników z radością poezji i jest uważany za niezbędny zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych miłośników poezji.

Zbiór jest otwierający umysł, wciągający i sugestywny. Zawiera różnorodne tematy i warstwy poezji, które pozwalają na wiele interpretacji. Bardzo chwalone jest użycie zabawnego i świeżego języka, wraz z fascynującymi narracjami, które łączą osobiste i kulturowe historie. Recenzenci chwalą również zdolność Kim do odkrywania mitów na nowo i jej śmiałość w łamaniu poetyckich konwencji.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre wiersze za zbyt szalone lub zbyt złożone, co może umniejszyć ich przyjemność z lektury. Konkretna wzmianka o potrzebie odpoczynku od intensywności poezji sugeruje, że nie każdemu może ona przypaść do gustu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What Have You Done to Our Ears to Make Us Hear Echoes?

Zawartość książki:

ZWYCIĘZCA AMERICAN BOOK AWARD

W swoim oszałamiającym debiutanckim zbiorze poezji Co zrobiłeś z naszymi uszami, byśmy słyszeli echa?, Arlene Kim konfrontuje się ze sposobami, w jakie język mitologizuje pamięć, a tym samym wygania nas z naszych własnych prawdziwych historii. Zestawiając ze sobą formalne wybory i oniryczne detale, Kim bada splątane mity, które towarzyszą doświadczeniu imigracji - opuszczony kraj znany tylko z opowieści, nowy kraj, do którego rodzina imigrantów musi wędrować coraz głębiej, oraz rozwidlające się ścieżki, na których te narracje spotykają się i rozchodzą.

Dzieląc grunt z późniejszymi wierszami Randalla Jarrella i czerpiąc z oszałamiającej gamy źródeł - w tym Grimm's Fairy Tales, koreańskiego folkloru, tureckich przysłów, Paula Celana, Anny Achmatowej, listów Antonina Dvoraka i licznych fikcji, które piszemy w nieodgadnionym świecie przyrody - Kim ujawnia, jak tęsknota za domem jest uniwersalna. To właśnie ta uporczywa i nieuleczalna tęsknota napędza nas, gdy przemierzamy ciemny las naszego życia, podążając za tym, co może, ale nie musi być okruchami chleba, odkrywając w końcu, że „jesteśmy jedyną ścieżką”.