Co zakopujemy w nocy: Ludzkość jednorazowego użytku

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.

Oryginalny tytuł:

What We Bury at Night: Disposable Humanity

Zawartość książki:

Los Mikronezji jest losem zrównoważonej ludzkości. Mikronezja jest ostatnią kostką domina w dążeniu do globalizacji Ziemi w pojedynczą monokulturę.

Jest to region najmniej dotknięty przez coraz bardziej globalną kulturę rzucającej się w oczy konsumpcji i indywidualistycznego materializmu. Mikronezja znajduje się na rozdrożu, podobnie jak cała ludzkość. Jeśli ostatni region na ziemi, w którym wśród większości populacji wspólnotowe życie oparte na wzajemnych powiązaniach, rozszerzonych rodzinach, wspólnych zasobach, nieliniowym myśleniu i zrównoważonej relacji ze środowiskiem naturalnym jest normą, zostanie zniszczony, przyszłość ludzkości jest naprawdę zagrożona.

Kiedy wyobraźnia rdzennej młodzieży i możliwość zrównoważonego życia umierają, umiera również nadzieja dla całej rasy ludzkiej.

Mikronezja jest jednym z ostatnich zakątków na ziemi, gdzie ludzie, ogólnie rzecz biorąc, nadal modelują życie w humanitarnych i współzależnych układach zbudowanych na trwałych, podtrzymujących życie wartościach, krótko mówiąc, gdzie ludzie nadal funkcjonują głównie jako ludzie. Być może ta odporność jest ofertą piękna - jej wkładem w świat.

Ta książka to seria esejów opisujących współczesne realia relacji między Stanami Zjednoczonymi a Mikronezją oczami ludzi na miejscu, którzy zniknęli. Zarówno starsi, jak i młodzi opowiadają o ciągłych szkodach wyrządzanych przez USA. kolonialnego projektu w Mikronezji, ujawniając, w jaki sposób projekt ten nadal głodzi wyobraźnię całych narodów.

Składająca się z ponad 2000 wysp i atoli w trzech głównych archipelagach, Karolinach, Marshallach i Marianach, Mikronezja była znana od ostatniej wojny światowej do lat 70. jako Terytorium Powiernicze Wysp Pacyfiku. Wszystko to, Republika Wysp Marshalla (RMI), Sfederowane Stany Mikronezji (FSM), Republika Palau (Belau) i Wspólnota Marianów Północnych (CNMI), pomniejszone o Guam, który został odcięty od reszty po wojnie hiszpańsko-amerykańskiej i wrzucony do jednego worka z innymi nieszczęśnikami z 1898 roku: Filipinami, Puerto Rico i Kubą.

Podczas gdy świat odwraca wzrok, ten region planety stoi w obliczu śmierci. W większości przegrywa.

Obecne militarystyczne i korporacyjne plany Stanów Zjednoczonych dla tego regionu grożą zniszczeniem afirmujących życie wartości, które wiążą i podtrzymują te starożytne cywilizacje poprzez pogłębienie wywłaszczenia ludzi.