Co to znaczy być piśmiennym: A Disability Materiality Approach to Literacy After Aphasia (Materialne podejście do umiejętności czytania i pisania po afazji)

Oryginalny tytuł:

What It Means to Be Literate: A Disability Materiality Approach to Literacy After Aphasia

Zawartość książki:

Niepełnosprawność i umiejętność czytania i pisania są często rozumiane jako niekompatybilne.

Niepełnosprawność jest uważana za oznakę analfabetyzmu, a analfabetyzm za oznakę niepełnosprawności. Te opozycje generują szkodliwe konsekwencje dla niepełnosprawnych uczniów (i osób oznaczonych jako takie), którym odmawia się pełnej edukacji w zakresie czytania i pisania, oraz dla niepiśmiennych dorosłych, którzy są postrzegani jako pozbawieni inteligencji, wiedzy i umiejętności.

What It Means to Be Literate zwraca uwagę na samych niepełnosprawnych pisarzy, ujawniając, w jaki sposób kulturowe opozycje między niepełnosprawnością a umiejętnością czytania i pisania wpływają na to, jak ludzie rozumieją siebie jako piśmiennych, a nawet w pełni ludzkich. Opierając się na wywiadach z osobami, które doświadczyły udarów i urazów mózgu powodujących niepełnosprawność językową afazję, Elisabeth L. Miller argumentuje za znaczeniem przyjęcia podejścia materialności niepełnosprawności do umiejętności czytania i pisania, które uwzględnia ucieleśnione, materialne doświadczenia osób niepełnosprawnych piszących i czytających.

Podejście to ujawnia, w jaki sposób praktyki literackie osób z afazją mogą redefiniować, kwestionować, a nawet przekraczać skrypty dotyczące ciała w piśmienności (w jaki sposób mózgi, ręce, oczy, usta, skrzynki głosowe i inne działają, aby czytanie i pisanie miały miejsce), a także jakie i w jaki sposób przestrzenie, działania, narzędzia i materiały mają znaczenie w praktyce literackiej. Miller naciska na głębsze zrozumienie, w jaki sposób konkretne ciała jednostek zawsze mają znaczenie dla praktyki czytania i pisania oraz tożsamości, umożliwiając badaczom lepsze uwzględnienie i przeciwdziałanie zdolnym normom czytania i pisania.