Co straciliśmy podczas ataku na największą organizację charytatywną dla dzieci w Kanadzie

Opinie czytelników

Książka stanowi dogłębną i opartą na faktach analizę skandalu WE Charity, podkreślając szkodliwy wpływ partyjnej polityki i medialnej sensacji na organizację. Książka dzieli się osobistymi świadectwami różnych interesariuszy i krytykuje etyczne obowiązki zarówno organizacji charytatywnych, jak i mediów. Czytelnicy uznali narrację za wciągającą i pouczającą, oferującą kompleksowe spojrzenie na sytuację i jej szersze implikacje.

Książka jest dobrze napisana, dogłębnie zbadana i urzeka czytelników wciągającą fabułą. Oferuje rzeczową relację, która ujawnia przeoczony wkład WE Charity i osobiste świadectwa osób dotkniętych. Wiele recenzji podkreśla wnikliwą analizę wpływów politycznych i medialnych, co czyni ją ważną lekturą dla zrozumienia skandalu.

Niektórzy czytelnicy zauważyli potencjalną stronniczość na korzyść WE Charity, ponieważ autorem jest były członek zarządu. Chociaż wielu doceniło tę perspektywę, może ona nie zapewniać zrównoważonego spojrzenia na kontrowersje. Ponadto, pojawiły się apele o więcej informacji na temat bieżącej działalności organizacji charytatywnej poza Kanadą.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What WE Lost Inside the Attack on Canada's largest Children's Charity

Zawartość książki:

WE Charity zmieniła zasady gry. W ciągu 25 lat działalności ta międzynarodowa organizacja charytatywna zajmująca się rozwojem i wzmacnianiem pozycji młodzieży wpłynęła na życie ludzi na całym świecie. U jej podstaw leżała innowacja: podczas gdy większość organizacji charytatywnych koncentruje się na ulepszaniu świata dla naszych dzieci, WE Charity koncentrowała się na ulepszaniu dzieci dla naszego świata. Założona przez wszechobecnych braci Kielburger, WE Charity działała bardziej jak start-up z Doliny Krzemowej niż tradycyjna organizacja pozarządowa. Organizacja zawsze działała na pełnych obrotach, od tworzenia wypełniających stadiony wydarzeń z ambasadorami gwiazd z listy A po błyskawiczną budowę szkół, infrastruktury, szpitala, a nawet uniwersytetu.

Jej partner nastawiony na zysk, ME to WE, wypełnił półki produktami świadomymi społecznie, które pozwoliły konsumentom śledzić wpływ ich wydatków, zaprosił młodych ludzi i rodziny do odwiedzenia i pracy w społecznościach wspieranych przez WE Charity i przekazał wpływy z powrotem do organizacji charytatywnej, aby uczynić ją samowystarczalną.

Unikalny i przełomowy, WE generował energię, zaangażowanie i wyróżnienia. Rodziło to jednak również nieporozumienia, a w niektórych kręgach nawet niechęć. Dzięki długiej historii zachęcania młodzieży do działania na rzecz niezliczonych celów - dzięki czemu "czynienie dobra jest wykonalne", slogan brzmiał - organizacja charytatywna WE była idealnym kandydatem do administrowania programem Canada Student Services Grant (CSSG). Program ten, gdyby doszedł do skutku, polegał na dopasowaniu studentów do organizacji non-profit w lecie, w którym Covid ukradł większość możliwości zatrudnienia. A potem WE Charity w Kanadzie zniknęło. Nie rozpadła się. Rozbiła się. Nieświadomie złapana na celowniku partyzanckiej walki, która odzwierciedla rosnącą "amerykanizację" kanadyjskiej polityki, WE Charity została zmuszona do zamknięcia swoich drzwi w Kanadzie.

Organizacja charytatywna, niegdyś ulubieniec mediów z politykami wszystkich opcji, którzy chcieli pojawić się na jej wydarzeniach, nagle stała się pariasem oskarżonym (fałszywie) o litanię wykroczeń: kumoterstwo polityczne; niepowodzenia w zarządzaniu; podejmowanie decyzji ciężką ręką przez kierownictwo; napychanie kieszeni założycieli; manipulowanie dziećmi; złe traktowanie darczyńców; rasizm i międzynarodową korupcję. Wielu było zszokowanych. Krytycy byli zachwyceni. Media, kierowane przez skrajnych komentatorów, szybko przystąpiły do ataku. Sojusznicy, którzy zabierali głos, byli krytykowani i zmuszani do ukrywania się. Ale chociaż większość Kanadyjczyków słyszała o tak zwanym "skandalu charytatywnym WE" - czasami formułując zdecydowane poglądy - niewielu jest w stanie opowiedzieć o prawdziwych faktach.

Nieporozumienia i zamieszanie rządzą dniem. A wiele z najważniejszych głosów - w tym głosy nauczycieli i młodych ludzi - pozostało niezgłoszonych i niesłyszanych. W tej książce były członek zarządu WE i prawnik Tawfiq Rangwala rozpakowuje dowody i zapewnia krytyczny kontekst wokół kontrowersji, które ukształtowały narrację. Opierając się na faktach, swoich osobistych doświadczeniach wewnątrz organizacji oraz obszernych wywiadach ze zwolennikami i krytykami.

Rangwala przecina mgłę i wyjaśnia, co tak naprawdę się stało, dlaczego tak się stało i kto powinien zostać pociągnięty do odpowiedzialności. Autor sięga jeszcze głębiej, przeprowadzając wnikliwe, pełne współczucia i rozdzierające serce wywiady ze zwolennikami WE, dobroczyńcami i politykami, którzy wykorzystali przyznanie kontraktu podczas globalnego kryzysu pandemicznego, aby nakreślić obraz konfliktu interesów i specjalnych przysług premiera. Świat musi mieć zrównoważoną perspektywę na to, co osiągnęła ta międzynarodowa organizacja charytatywna, jednocześnie pogodzić się z tym, jak dwóch założycieli poradziło sobie z kontrowersjami przed kamerami podczas zeznań. Po drodze dowiadujemy się, co zostało utracone i jakie osobiste koszty ponieśli Kanadyjczycy i ludzie na całym świecie.