What Economists Should Do: In Defense of Mainstream Economic Thought
Wśród ekonomistów istnieją kontrowersje dotyczące tego, co ekonomiści powinni robić.
Kontrowersje koncentrują się na pytaniu, czy to, co nazywa się „neoklasyczną” lub „głównym nurtem” ekonomii, stanowi odpowiedni szablon do przeprowadzania analizy ekonomicznej. Ekonomia neoklasyczna opiera się na zasadzie, że zachowanie gospodarcze jest kierowane przez „racjonalny wybór”, tj. wybór oparty na rozsądku, a nie na sentymentach.
Wyzwania dla tej zasady pochodzą z kilku dziedzin nauki: ekonomii behawioralnej, neuroekonomii, ekonomii austriackiej, ekonomii keynesowskiej i innych. Wspólnym wątkiem przewijającym się przez te dziedziny jest to, że założenie racjonalnego wyboru jest nierealistyczne, a zatem nieprzydatne do analizy wyborów polityki gospodarczej.
Ważne jest jednak rozróżnienie między wyborami polityki gospodarczej, które często są irracjonalne, a tym, jak jednostki reagują na te wybory. Przykładami nieracjonalnych wyborów politycznych są przepisy dotyczące płacy minimalnej, zasady dotyczące zakupów w Ameryce i podwyżki podatków od osób prawnych. Zadaniem ekonomisty jest odgrywanie roli podobnej do roli kaznodziei, w ujawnianiu takich wyborów ze względu na ich irracjonalność. Ekonomia głównego nurtu pokazuje, że ludzie reagują na te wybory w sposób, który pogarsza wyniki gospodarki.
