Co poszło nie tak z kapitalizmem

Opinie czytelników

Książka krytykuje obecny stan kapitalizmu w Stanach Zjednoczonych, podkreślając, w jaki sposób interwencje rządowe, polityka łatwego pieniądza i nadmierne regulacje przyczyniają się do problemów gospodarczych, takich jak nierówność dochodów i nieproduktywne firmy. Wzywa do ponownego rozważenia roli rządu i promuje ideę mniejszego rządu jako potencjalnego rozwiązania problemów, z którymi boryka się współczesny kapitalizm.

Książka jest chwalona za wnikliwą analizę, jasne wyjaśnienia i dobrze uzasadnione argumenty dotyczące niedociągnięć w obecnej polityce gospodarczej. Czytelnicy uznali ją za pouczającą i prowokującą do myślenia, rzucającą światło na ważne trendy gospodarcze i pułapki obecnych praktyk rządowych. Polecana jest osobom kwestionującym skuteczność kapitalizmu i szukającym jasności co do wyzwań gospodarczych.

Krytycy wspominają, że w książce brakuje nowych spostrzeżeń dla osób dobrze zorientowanych w finansach i nie zapewnia ona praktycznych rozwiązań dla osób poruszających się po obecnym krajobrazie gospodarczym. W niektórych recenzjach zauważono pominięcie istotnych czynników dotyczących pracy w gospodarce i zakwestionowano wnioski autora. Ponadto książka była postrzegana jako potencjalnie zbyt skoncentrowana na krytyce, nie oferując zrównoważonego spojrzenia na możliwe środki zaradcze.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What Went Wrong with Capitalism

Zawartość książki:

Stulecie rozrastającego się rządu zniekształciło rynki finansowe, podsyciło ogromne nierówności i pogrążyło Amerykę w długach.

Co poszło nie tak z kapitalizmem? Wyjaśnienie Ruchira Sharmy nie jest podobne do tego, które słyszałeś wcześniej. Postępowcy mają częściowo rację, gdy wyśmiewają współczesny kapitalizm jako "socjalizm dla bogatych", ale to, co naprawdę wydarzyło się w ostatnich dziesięcioleciach, to fakt, że rząd rozrósł się w prawie każdym mierzalnym wymiarze, od wydatków i regulacji po samą skalę ratowania za każdym razem, gdy gospodarka się chwieje. Sharma twierdzi, że rezultatem jest "uspołecznione ryzyko", drogie gwarancje rządowe dla wszystkich - opieka społeczna dla biednych, uprawnienia dla klasy średniej i ratowanie bogatych.

Rewolucja Reagana i Thatcher z lat 80. w niewielkim stopniu odwróciła ten trend; zmieniła jedynie sposób finansowania rządów. Obecnie polegają one bardziej na pożyczaniu niż opodatkowaniu. W ciągu ostatnich czterdziestu lat rządy i banki centralne wpompowały w gospodarkę tak dużo pieniędzy, że rynki nie są już w stanie efektywnie alokować kapitału. Kapitalizm jest obecnie tak głęboko uzależniony od długu, że nawet powrót inflacji w ostatnich latach - który zakończył cztery dekady łatwego pieniądza - nie odzwyczaił jego przywódców od tego nałogu. Wiele głośnych symboli złego kapitalizmu, w tym wzrost monopoli i miliarderów, jest w rzeczywistości wytworem kultury pożyczania i ratowania. Rozkwitają w systemie nasączonym zbyt dużym wsparciem rządowym. Konserwatyści i liberałowie są zaskakująco zjednoczeni we wspieraniu większego rządu, niezależnie od tego, czy chodzi o walkę ze zmianami klimatu, ożywienie produkcji, prześcignięcie Chin czy powstrzymanie Rosji. Prezydent Biden wiedzie prym w tej kwestii i sprawił, że Stany Zjednoczone znalazły się na kursie prowadzącym do stania się krajem o największym deficycie i największym zadłużeniu w rozwiniętym świecie.

Wyborcy twierdzą, że są rozczarowani kapitalizmem, ale system tak zniekształcony przez interwencje rządowe jest dysfunkcyjną wersją ideałów wolnego rynku. W rezultacie produktywność i wzrost gospodarczy gwałtownie spadły, kurcząc tort dla wszystkich i podsycając powszechny gniew. Ponieważ wady te rozwinęły się wraz z rozwojem rządu, budowanie jeszcze większego państwa tylko podwoi to, co poszło nie tak. Odpowiedzią Sharmy jest seria siedmiu poprawek, które mają przywrócić równowagę między wsparciem państwa a wolnością gospodarczą i wytyczyć ścieżkę do szczęśliwszej przyszłości.