Co mówię: innowacyjna poezja czarnoskórych pisarzy w Ameryce

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka jest fantastycznym i znaczącym zbiorem poezji, szczególnie podkreślając jej znaczenie jako antologii czarnych pisarzy. Pojawiają się jednak problemy z edycją Kindle, w szczególności dotyczące słabego formatowania i czytelności.

Poezja jest chwalona jako fantastyczna i obowiązkowa lektura, szczególnie dla fanów współczesnej poezji. Antologia jest doceniana za skupienie się na czarnoskórych pisarzach, co czyni ją wyjątkową i wyjątkową. Jeden z recenzentów zauważa, że wersja e-bookowa jest przejrzysta i łatwa w czytaniu, wyrażając pragnienie posiadania kopii drukowanej.

Wersja Kindle ma poważne problemy z formatowaniem, a wiele wierszy jest prezentowanych jako obrazy o niskiej rozdzielczości, które są trudne do odczytania. Błędne przedstawienie „ulepszonego składu” przyczynia się do frustracji, ponieważ recenzent uważa, że wydawca nie sformatował odpowiednio książki dla e-czytnika, co prowadzi do słabych wrażeń z czytania.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What I Say: Innovative Poetry by Black Writers in America

Zawartość książki:

What I Say: Innovative Poetry by Black Writers in America to druga książka w przełomowej dwutomowej antologii, która eksploduje wąskimi definicjami poezji afroamerykańskiej, badając eksperymentalne wiersze często wykluczane z wcześniejszych badań. Pierwszy tom, Every Goodbye Ain't Gone, obejmuje okres od końca II wojny światowej do połowy lat 70. ubiegłego wieku. W What I Say redaktorzy Aldon Lynn Nielsen i Lauri Ramey zebrali kompleksową i dynamiczną kolekcję, która przenosi tę kluczową pracę do dnia dzisiejszego.

Starsi poeci w tym zbiorze, tacy jak Nathaniel Mackey, C.S. Giscombe, Will Alexander i Ron Allen, dorastali i byli pod silnym wpływem Black Arts Movement, a What I Say opiera kolekcję na jej czarnych modernistycznych korzeniach. Śledząc fascynujące i nieoczekiwane ścieżki eksperymentów eksplorowane przez tych poetów, Nielsen i Ramey ujawniają jednak ciasne granice afroamerykańskiej poezji, które pomijały formy niekanoniczne. Ten ożywczy wachlarz prac, po przywróceniu, skupia się na twórczo elastycznych granicach i wieloaspektowej ekspresji współczesnej czarnej poezji.

Kilku poetów omawianych w What I Say nawiązało relacje z członkami ruchu poetyckiego L=A=N=G=U=A=G=E i uczestniczyło w szerszej społeczności innowacyjnej poezji, która pojawiła się pod koniec lat 70. i na początku lat 80. i nadal wywiera potężny wpływ.

Każdy z tomów może stać samodzielnie, a czytanie ich w tandemie zapewni jasną wizję tego, jak innowacyjne poezje afroamerykańskie ewoluowały w XX wieku i w XXI wieku. What I Say jest nieskończenie pouczająca, fascynująca i satysfakcjonująca. Spodoba się szerokiemu gronu poetów, nauczycieli poetyki, badaczy poetyki, studentów literatury afroamerykańskiej w formach nienarracyjnych, afrofuturyzmu i tego, co leży między nowoczesnością a współczesnością w globalnych i zlokalizowanych praktykach pisarskich.