Co jeśli króliczek nie jest łobuzem?

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za unikalne spojrzenie na nękanie, zachęcając dzieci do rozważenia znaczenia drugiej szansy i zrozumienia przyczyn czyjegoś złego zachowania. Poprzez opowieść o Króliczku, który po złym dniu zostaje uznany za dręczyciela, dzieci uczą się o empatii, integracji i konsekwencjach etykietowania. Ilustracje są uważane za skuteczny element, który wzbogaca historię dla młodych czytelników.

⬤ Unikalne spojrzenie na znęcanie się, promujące empatię i zrozumienie.
⬤ Uczy znaczenia drugiej szansy.
⬤ Angażujące ilustracje, które wspierają narrację.
⬤ Zabawny, rymowany tekst, który sprawia, że czytanie na głos jest przyjemne.
⬤ Odpowiednia dla małych dzieci (w wieku 3-7 lat) i sprzyjająca ważnym dyskusjom na temat konfliktów i zachowania.

⬤ Niektóre dzieci mogą mieć trudności z wyciągnięciem wniosków moralnych, jeśli mają sztywne myślenie o prześladowcach.
⬤ Historia może nadmiernie upraszczać rzeczywiste sytuacje znęcania się, sugerując, że wszyscy oznakowani znęcający się po prostu popełnili błąd.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What If Bunny's Not a Bully?

Zawartość książki:

Pomysły na temat dręczycieli (i tego, jak definiujemy ludzi) zostają postawione na głowie w tej zabawnej rymowanej historii, która zadaje pytanie, dlaczego dziecko jest nazywane dręczycielem. Słonica Gertie mówi, że wszyscy na placu zabaw powinni trzymać się z daleka od Bunny, ponieważ jest ona bardzo złośliwa.

Ale Kitty ma pytania: Jak Bunny stała się łobuziarą? Czy taka się urodziła? Została użądlona przez robaka? A może złapała grypę znęcania się? Chwila, czy to oznacza, że znęcanie się jest zaraźliwe? A jeśli tak, to czy inne zwierzęta też nie mogłyby się zarazić? Ale... wtedy nikt by się z nimi nie bawił, a to nie wydaje się sprawiedliwe. Czy to możliwe, że Bunny żałuje? Czy powinni dać jej drugą szansę? Nie jest to typowa opowieść o znęcaniu się, świeże podejście Lany Button przenosi punkt ciężkości z prześladowanego dziecka na tego, który jest nazywany tyranem.

W rymowanym tekście współczująca i wnikliwa Kitty prowadzi dzieci przez serię pytań, które docierają do sedna założeń, jakie przyjmujemy wobec innych i tego, jak to jest być po drugiej stronie wyzwisk. Ekspresyjne ilustracje Christine Battuz wykorzystują czułość i odrobinę humoru, aby uzupełnić emocjonalny poziom tekstu.

Podsumowując, jest to doskonała dziecięca eksploracja empatii. Byłby to doskonały wybór do dyskusji na temat zastraszania lub szerszych kwestii rozwoju społecznego.

Nadaje się również do lekcji wychowania charakteru na temat empatii, współczucia, sprawiedliwości i integracji.