Co dajemy, co bierzemy

Opinie czytelników

What We Give, What We Take to mocna i złożona emocjonalnie powieść, która bada burzliwą relację między matką a synem na tle ważnych wydarzeń historycznych, w szczególności wojny w Wietnamie. Książka jest chwalona za fascynujące postacie, znakomity styl i głębię emocjonalnego wpływu, choć jest również znana z ciężkich tematów i mrocznej narracji.

Powieść prezentuje znakomite pisarstwo i błyskotliwą fabułę, przyciągając czytelników złożonymi postaciami i trzymającą w napięciu narracją. Wielu recenzentów podkreślało emocjonalną głębię i realizm tej historii, a także eksplorację relacji rodzinnych i osobistych zmagań. Książka została doceniona za fascynujący rozwój postaci i umiejętne wykorzystanie technik literackich.

Książka może być ciężka, ponura i intensywna emocjonalnie, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Niektórzy uznali tę historię za bezlitośnie mroczną i przygnębiającą, co doprowadziło do mieszanych uczuć wobec bohaterów, zwłaszcza matki. Kilku czytelników stwierdziło, że zmagali się z tempem opowieści i powtarzalnością traumy, co zmniejszyło ich ogólną przyjemność z lektury.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What We Give, What We Take

Zawartość książki:

W 1967 roku Fay Stonewell, artystka ucieczek ze zbiorników wodnych na Florydzie, wyjeżdża do Wietnamu, aby dołączyć do Amazing Humans - wesołego miasteczka, które ma zabawiać żołnierzy - porzucając swojego niepełnosprawnego nastoletniego syna, Dickie'ego, pod opieką agresywnego chłopaka.

Miesiące po wyjeździe Fay, niespokojne życie domowe Dickiego kończy się zaskakującym aktem przemocy, który zmusza go do ucieczki. Wkrótce ląduje na Manhattanie, gdzie zostaje przygarnięty przez ekscentrycznego artystę Laurence'a Jonesa. Tymczasem Fay również staje w obliczu niebezpiecznego zagrożenia. Od nocy, gdy jej samolot wylądował na zaciemnionym pasie startowym w Sajgonie, jest zmuszona stawić czoła każdej złej decyzji, jaką kiedykolwiek podjęła, walcząc o powrót do syna. Ale właściciel Humans jest zdeterminowany, by zatrzymać ją w Wietnamie, występując tylko dla rannych dzieci w szpitalu, codziennie przypominając o synu, którego zostawiła.

Kilkadziesiąt lat później Dickie ma czterdzieści lat, mieszka w nadmorskim miasteczku w Massachusetts z mężczyzną, który umiera na AIDS i robi wszystko, co w jego mocy, aby uciec od przeszłości. Ale chociaż Spin może dawać Dickiemu to, czego zawsze pragnął - dom bez kółek - wydaje się, że im dalej Dickie ucieka, tym mocniej przylega do niego przeszłość.

Ostatecznie, What We Give, What We Take to głęboko poruszająca opowieść o drugiej szansie i wznoszeniu się ponad okoliczności rodzinne, niezależnie od tego, jak dysfunkcyjne mogą one być.