Co bierzemy za prawdę

Opinie czytelników

Książka „What We Take for Truth” autorstwa Deborah Nedelman to pięknie wykonana powieść osadzona w miasteczku zajmującym się wyrębem lasów, poruszająca tematy lojalności, przebaczenia i konfliktów środowiskowych między drwalami a obrońcami przyrody. Historia zawiera złożone postacie, bogatą scenerię i subtelną narrację, która zagłębia się w ludzkie emocje i więzi społeczne. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za prowokującą do myślenia i wciągającą, niektórzy doświadczyli powolnego startu.

⬤ Bogate, sugestywne opisy północno-zachodniego Pacyfiku i jego kultury pozyskiwania drewna.
⬤ Złożone i wiarygodne postacie, które angażują czytelnika.
⬤ Przemyślana eksploracja istotnych tematów, takich jak lojalność, przebaczenie i kwestie środowiskowe.
⬤ Wciągająca i dobrze poprowadzona fabuła, szczególnie po wprowadzeniu kluczowych postaci.
⬤ Emocjonalna głębia, która rezonuje z czytelnikami długo po zakończeniu książki.

⬤ Początek książki jest powolny i może prowadzić do braku zaangażowania u niektórych czytelników.
⬤ Z niektórymi postaciami może być początkowo trudno się utożsamić.
⬤ Łuk fabularny może być postrzegany jako opóźniony, z głównym konfliktem pojawiającym się później w narracji.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What We Take For Truth

Zawartość książki:

What We Take for Truth to historia młodej kobiety, która odnajduje swoją siłę, gdy świat wokół niej się rozpada.

Jest to aktualna opowieść o zmieniających się lojalnościach i bolesnych wyborach, których jesteśmy zmuszeni dokonywać, aby zachować to, co cenimy najbardziej. W szczytowym okresie świat wyrębu lasów na północno-zachodnim Pacyfiku był zarówno brutalny, jak i piękny.

Kiedy ruch ochrony przyrody wysłał protestujących do lasów, a rząd zaczął stawiać potrzeby małego, płochliwego ptaka ponad potrzeby rodzin, które od pokoleń żyły z pozyskiwania drewna z tych lasów, konflikty, które wybuchły, były zaciekłe i rozdzierające serce. What We Take for Truth opowiada historię, która zarówno broni sposobu życia, który umiera, jak i celebruje krajobraz, który został utracony.