Cmete El Mundo Y Dime a Qu Sabe: (Zjedz świat i powiedz mi, jak smakuje - edycja hiszpańska)

Opinie czytelników

Książka jest szczerym zbiorem opowieści o 20 kobietach, które poruszają tematy empatii, akceptacji i osobistej refleksji. Czytelnicy uważają ją za wciągającą, emocjonalną i powiązaną, często prowadzącą do silnych uczuć i osobistych spostrzeżeń. Wielu recenzentów poleca go ze względu na jego zdolność do łączenia się z czytelnikami i zapewniania świeżego spojrzenia na ocenianie innych.

Wciągająca i emocjonalna fabuła, wiarygodni bohaterowie, promowanie empatii i zrozumienia, łatwa lektura i cenne lekcje życiowe. Wiele osób uznało ją za źródło osobistej refleksji i pozytywnego nastawienia. Gorąco polecam ze względu na szczere podejście.

Niektórzy czytelnicy zauważają, że narracja może być przewidywalna, a emocje mogą być dla niektórych przytłaczające. Kilka komentarzy sugeruje, że może brakować głębi w niektórych obszarach, ale nadal ma to wpływ.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cmete El Mundo Y Dime a Qu Sabe: (Eat the World and Tell Me What It Tastes Like - Spanish Edition)

Zawartość książki:

Widziałeś tę absurdalną kobietę, która maluje twarz, by kupić kiełbaski?

A co z tą, która nosi niebotyczne obcasy, żeby iść do pracy w barze na rogu?

A dziewczyna z trzeciego piętra? Cały dzień patrzy na siebie w lustrze, jakby była divą?

A ta z wielkimi cyckami, która chodzi bez stanika? Tak, tak... Co mi powiesz. Niedorzeczne, co?

Cóż, nie.

Bo co, jeśli powiem ci, że te wszystkie absurdalne rzeczy, tak typowo kobiece, mają wiele do powiedzenia? W tym wymyślonym budynku mieszka dwadzieścia prawdziwych kobiet i mam dla ciebie dwadzieścia historii, których nie znasz, ale które zabrzmią tak znajomo, że możesz się nawet trochę przestraszyć. Kto wie: może jedna z tych historii należy do Ciebie, bo ja znam je wszystkie.

A dlaczego znam je wszystkie?

Cario, ponieważ jestem również chodzącym banałem...

Jestem konsjerżem.

Czasami potrzebujemy przypomnienia, że jesteśmy czymś więcej. Że jesteśmy czymś więcej niż tylko ładnym obrazkiem i że z pewnością jesteśmy kimś więcej niż tylko osobami odpowiedzialnymi za to, by wszystko było w porządku. I że mamy prawo krzyczeć, złościć się i prosić o opiekę.