Ocena:
Książka oferuje tragiczną, prawdziwą narrację kryminalną dotyczącą morderstwa Katherine Cleary, przedstawiając historie jej i jej zabójcy w przejmujący sposób. Chociaż styl pisania przyciąga mieszane recenzje, wielu czytelników uznało tę historię za wciągającą i prowokującą do myślenia, chociaż użycie fikcyjnych nazwisk dla prawdziwych osób wprawiło niektórych w zakłopotanie. Ogólnie rzecz biorąc, jest to ostrzegawcza opowieść o niebezpieczeństwach nocnego życia i złożoności relacji międzyludzkich.
Zalety:⬤ Wciągająca fabuła, która urzeka czytelników
⬤ dobrze zbadana i zapewnia wgląd w życie zarówno ofiary, jak i mordercy
⬤ prowokująca do myślenia i ostrzegawcza
⬤ łatwa do odczytania bez grzęźnięcia w niepotrzebnych szczegółach
⬤ opisana jako wciągający przewracacz stron.
⬤ Zamieszanie spowodowane zmianą prawdziwych nazwisk i szczegółów
⬤ pewne problemy z pisaniem, takie jak zmiany napięcia i brak płynności w początkowych rozdziałach
⬤ postrzegane jako jednostronne z perspektywy zabójcy
⬤ pewne swobody związane z faktami mogą denerwować czytelników oczekujących ścisłego trzymania się prawdy.
(na podstawie 83 opinii czytelników)
Closing Time: The True Story of the Looking for Mr. Goodbar Murder
Prawdziwa historia morderstwa nauczycielki z Manhattanu, która stała się symbolem niebezpieczeństw związanych z przygodnym seksem: „Pierwszorzędne osiągnięcie” (Truman Capote).
W 1973 roku Roseann Quinn, irlandzko-katolicka nauczycielka w szkole dla niesłyszących dzieci, została zabita w Nowym Jorku po tym, jak przyprowadziła do swojego mieszkania mężczyznę z pubu Upper West Side. Zbrodnia trafiła na pierwsze strony gazet, a sprawa szybko stała się kulturowym fenomenem, stając się zarówno bestsellerem New York Timesa, jak i adaptacją filmową z udziałem Diane Keaton i Richarda Gere'a, a także wywołując debaty na temat rewolucji seksualnej i niebezpieczeństw „sceny podrywu” w popularnie zwanych barach dla singli.
W tej przełomowej, prawdziwej opowieści kryminalnej, Lacey Fosburgh, reporterka New York Timesa po raz pierwszy przydzielona do tej historii, wykorzystuje pomysłową technikę dramatyzacji, w której nadaje ofierze inne imię, aby przechodzić między mrożącymi krew w żyłach, trzymającymi w napięciu osobistymi interakcjami prowadzącymi do brutalnego dźgnięcia nożem i szorstkimi szczegółami jego następstw, w tym śledztwa NYPD i aresztowania Johna Wayne'a Wilsona.
Ten klasyk gatunku, finalista nagrody Edgara za najlepszy kryminał oparty na faktach, jest „bardziej porywający i tragiczny niż powieść Judith Rossner i film z 1977 roku Looking for Mr. Goodbar” ( Men's Journal ).