Clifford Simak Collection of Sci Fi; Hellhounds of the Cosmos, Project Mastodon, the World That Couldn't Be, the Street That Wasn't There

Opinie czytelników

Recenzje wyrażają rozczarowanie zarówno jakością druku, jak i zawartością zbioru Simaka, podkreślając poważne problemy z formatowaniem i postrzegany brak głębi w opowiadaniach.

Niektórzy czytelnicy doceniają czytelność tekstu pomimo rozmiaru książki. „Projekt Mastodon” został uznany za najlepsze opowiadanie w zbiorze, postrzegane jako obiecujące, ale ostatecznie rozczarowujące.

Format druku jest mylący i źle wykonany, ze zdaniami niepoprawnie sformatowanymi jako akapity, nieregularnymi podziałami wierszy i błędami w spisie treści. Wielu recenzentów uznało opowiadania za naiwne, pozbawione głębi, z płaskimi postaciami i ogólnym poczuciem rozczarowania w porównaniu z innymi dziełami Simaka.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Hellhounds of the Cosmos ukazało się w czerwcowym numerze Astounding Stories z 1932 roku. Dziwne są warunki międzywymiarowej walki, w której bierze udział dziewięćdziesięciu dziewięciu ludzi doktora White'a.

Project Mastodon ukazał się w numerze Galaxy z marca 1955 roku. Był. Nie on sam, ale tysiące innych, pracujących desperacko, wiedząc, że czas jest krótki, pracujących nie tylko dla dwóch mężczyzn uwięzionych w czasie, ale dla pokoju, o którym wszyscy marzyli - za którym cały świat tęsknił przez wieki.

Aby wehikuły czasu, które zamierzali zbudować, były użyteczne, konieczne było ich wyzerowanie, tak jak artylerzysta wyzerowałby baterię dział, aby każdy wehikuł czasu przenosił swoich użytkowników do tego samego momentu w przeszłości, aby ich działanie rozciągało się na ten sam okres czasu, z dokładnością do sekundy.

Był to problem kontroli i kalibracji - zaczynając od prototypu, który został skalibrowany, jako jego najlepsze dostosowanie, do skoków o 50 000 lat. Projekt Mastodon w końcu ruszył.

The World That Couldn't Be ukazał się w styczniowym numerze Galaxy Science Fiction z 1958 roku. Jak każdy rolnik na każdej planecie, Duncan musiał polować na wszystko, co niszczyło jego plony - nawet jeśli zdawał sobie sprawę, że jest to - Ulica, której nie było ukazała się w numerze Comet z lipca 1941 roku. Mr.

Jonathon Chambers opuścił swój dom przy Maple Street dokładnie o siódmej wieczorem i wyruszył na codzienny spacer, który odbywał o tej samej porze, bez względu na deszcz czy śnieg, przez dwadzieścia lat. Spacer nigdy się nie zmieniał. Przeszedł dwie przecznice w dół Maple Street, zatrzymał się w cukierni Red Star, by kupić Rose Trofero perfecto, a następnie dotarł do końca czwartej przecznicy Maple.

Tam skręcił w prawo w Lexington, podążył Lexington do Oak, w dół Oak i tak przez Lincoln z powrotem do Maple i do domu. Nie szedł szybko.

Nie spieszył się. Zawsze wracał pod swoje drzwi dokładnie o 7:45. Nikt nigdy nie zatrzymywał się, by z nim porozmawiać.

Nawet pracownik cukierni Red Star, w której kupował cygara, milczał podczas dokonywania zakupu.

Pan Chambers jedynie stuknął monetą w szklany blat lady, mężczyzna sięgnął do środka i wyciągnął pudełko, a pan Chambers wziął cygaro. To było wszystko.