Clemenceau

Zawartość książki:

CLEMENCEAU WYDARZENIA Z JEGO ŻYCIA OPOWIEDZIANE PRZEZ NIEGO SAMEGO JEGO BYŁEMU SEKRETARZOWI, JEANOWI MARTETOWI PRZEDMOWA Za każdym razem, gdy umiera znana osobistość polityczna, jeden, dwóch lub cała rzesza jego pozostałych przy życiu przyjaciół i współpracowników napełnia swoje pióra, wysyła nas po papier do pisania, zatrudnia sekretarzy i zawiera umowy z wydawcami, aby ich zmarły przyjaciel lub mistrz mógł zostać odpowiednio zapisany dla tych, którzy już wszystko o nim wiedzieli. Czasami potomność jest brana pod uwagę, ale nie często i nie na poważnie. Głównym zamiarem biografów jest napisanie rozszerzonego nekrologu, wskazującego na zalety zmarłego, tak częste okazje, w których miał rację, a jego wrogowie się mylili, oraz, jeśli to możliwe, przedstawienie dotychczas niepublikowanych dokumentów, na których można poprzeć nowe, interesujące i być może sensacyjne rewelacje, Ta książka nie ma takiego celu. Impuls, który doprowadził do jej napisania i okoliczności, w których została napisana, zostały w pełni przedstawione przez autora w jego pierwszym rozdziale i nie muszą być tutaj rozwijane. Jego wyjątkowy kontakt z Clemenceau doprowadził do niezrównanej możliwości poznania go, szczególnie w tych koszmarnych dniach ostatniego roku wojny. Ta wiedza, podobnie jak w przypadku niezliczonych innych, doprowadziła do szacunku i bezgranicznego podziwu, ale w przypadku M.

Podziw ten poszedł o krok dalej i stał się głębokim i trwałym uczuciem - uczuciem, którym jego podmiot rzadko dowodził w swojej aktywnej i wojowniczej karierze. Ale jest to uczucie, które szczerze powstrzymuje się od bałwochwalstwa. Nikt nie może pomylić się z miłością i szacunkiem, jakie M. Martet czuł do swojego szefa. Martet czuł do swojego wodza, ale także nikt nie może nie przeniknąć starannego samozaparcia autora i dostrzec na wpół sympatyzującego, na wpół sardonicznego uśmiechu, z jakim traktuje on tak wiele działań, które zajmowały życie jego herosów rozdział Kościoła i państwa, powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn, ideały sprawiedliwości i patriotyzmu, wszystkie panacea, które dojrzały filozof Clemenceau odrzucił, ale których wrodzony filozof Martet nigdy od początku nie mógł traktować poważnie. Kiedy więc autor podejmuje się zadania spisania losów swojego bohatera, jak wyjaśnia na pierwszych stronach książki, nie chodzi mu o wznowienie zamkniętych debat i tymczasowe ożywienie martwych kwestii. Jego jedyną ideą jest sprawienie, by świat zobaczył tego wyjątkowego człowieka, Clemenceau, tak jak on go widział, w trzech wymiarach: Clemenceau mówiącego, oddychającego, besztającego, jedzącego, filozofującego, targującego się i rozmyślającego nad rzeźbami i obrazami, które tak głęboko i namiętnie kochał. Stare kłótnie polityczne mogą leżeć, Clemenceau nie jest zmuszany do ponownego spierania się z Thiersem i Gambettą. Kogo to obchodzi?

Ważniejsze jest, aby wiedzieć, że nienawidził Thiersa i dlaczego, że szanował Gambettę i dlaczego, że uwielbiał malarza Claude'a Moneta bardziej niż jakiegokolwiek polityka, jakiego kiedykolwiek znał. Jedynym wyjątkiem od tej ogólnej zasady jest kontrowersyjna sprawa, która wciąż pozostaje otwarta między Clemenceau a jego współczesnymi Foch, Poincare, wrogimi mężami stanu i alianckimi mężami stanu w Wersalu.