Klaudiusz (Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus; 1 sierpnia 10 r.
p.n.e. - 13 października 54 r.
n.e.) był czwartym cesarzem rzymskim, panującym w latach 41-54 n.e.. Klaudiusz, członek dynastii julijsko-klaudyjskiej, urodził się jako syn Drususa i Antonii Mniejszej w Lugdunum w rzymskiej Galii, gdzie jego ojciec stacjonował jako legat wojskowy. Był pierwszym rzymskim cesarzem urodzonym poza Italią.
Niemniej jednak Klaudiusz był Włochem pochodzenia sabińskiego. Ze względu na utykanie i lekką głuchotę spowodowaną chorobą w młodym wieku, został ostracyzmowany przez swoją rodzinę i wykluczony z urzędów publicznych aż do konsulatu (który dzielił z bratankiem, Kaligulą, w 37 r.).