Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Cladh Hallan - Roundhouses and the Dead in the Hebridean Bronze Age and Iron Age: Part I: Stratigraghy, Spatial Organisation and Chronology
Ten pierwszy z dwóch tomów przedstawia archeologiczne dowody długiej sekwencji osadnictwa i działalności pogrzebowej od okresu Beaker (wczesna epoka brązu ok. 2000 r.
p.n.e.) do wczesnej epoki żelaza (ok. 500 r. p.n.e.) na niezwykle długo zajmowanym stanowisku Cladh Hallan na South Uist na zachodnich wyspach Szkocji.
Szczególnymi atrakcjami tej sekwencji są cmentarzysko kremacyjne i miejsce stosu z XVIII-XVI wieku p.n.e.
oraz rząd trzech okrągłych domów z zatopioną podłogą z późnej epoki brązu, zbudowanych w X wieku p.n.e.. Pod tymi okrągłymi domami cztery groby inhumacyjne zawierały szkielety, z których dwa były pozostałościami złożonych zbiorów części ciała z dowodami na pośmiertną konserwację tkanek miękkich przed pochówkiem.
Okazały się one pierwszymi dowodami na mumifikację w Brytanii epoki brązu. Niezwykła sekwencja stratygraficzna Cladh Hallan, zachowana w piasku machair południowego Uist, obejmuje unikalną 500-letnią sekwencję życia w okrągłym domu w Wielkiej Brytanii późnej epoki brązu i epoki żelaza. Jednym z najważniejszych wyników wykopalisk było intensywne pobieranie próbek środowiskowych i mikroodpadów z podłóg domów i obszarów zewnętrznych w celu odzyskania wzorców odrzutów i interpretacji przestrzennego wykorzystania 15 wnętrz domowych od późnej epoki brązu do wczesnej epoki żelaza.
Z podłóg okrągłego domu Cladh Hallan uzyskujemy intymny wgląd w to, jak zorganizowane było codzienne życie w domu - gdzie ludzie gotowali, jedli, pracowali i spali. Takie dowody rzadko zachowały się z prehistorycznych domów w Wielkiej Brytanii lub Europie, a wyniki badań wnoszą głęboki wkład w długotrwałe debaty na temat słonecznej organizacji działań w okrągłych domach. Aktywność w Cladh Hallan zakończyła się wraz z budową i porzuceniem dwóch niezwykłych podwójnych okrągłych domów we wczesnej epoce żelaza.
Wydaje się, że jeden z nich był wędzarnią i łaźnią parową, a drugi był wykorzystywany do obróbki metalu.
