Civis Romanus Sum: Citizenship and Empire in Ancient Rome
Historia Rzymu i jego mieszkańców opiera się na starożytnych legendach przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Krążące po całym świecie śródziemnomorskim w wiekach po legendarnym założeniu Rzymu, zostały później zapisane w słowach poetów i historyków epoki wielkiego Augusta i od tego czasu są badane.
Rzym, zanim stał się potężnym imperium, narodził się jako łacińska osada na wzgórzu Palatyn i od samego początku wykazywał skłonność do integracji różnych ludów poprzez federację. Wczesne legendy, zrodzone w rzeczywistości i w późniejszej historii Rzymu, zawierały element mieszanej tożsamości etnicznej. Gdy Rzym rozszerzył swoje panowanie na całe Włochy i świat, przestrzeganie rzymskiej tożsamości i wartości stało się głównymi kwalifikacjami do "stania się Rzymianinem" i korzystania ze wszystkich przywilejów rzymskiej cywilizacji.
Podczas gdy populacje migrantów przemierzają dzisiejszy świat, asymilacja pozostaje kluczową kwestią debaty w zarządzaniu granicami i definiowaniu społeczeństw. Jak pokazuje wybitny włoski prawnik i pedagog Giuseppe Valditara w tej wyjątkowej nowej książce, Rzym narodził się dzięki zjednoczeniu różnych narodów na równych warunkach i bez dyskryminacji oraz w oparciu o silną zbiorową tożsamość. Aby bronić tej tożsamości i bezpieczeństwa swoich obywateli, mury były pierwszym budynkiem publicznym.
Rzym nigdy nie był rasistowski: ludzie mogli zostać obywatelami i osiągnąć ważne stanowiska bez względu na rasę, religię czy narodowość. Rzym był społeczeństwem merytokratycznym, które na pierwszym miejscu stawiało interes państwa. Cała polityka obywatelstwa i imigracji obracała się wokół tej koncepcji.
Asymilacja cudzoziemców chętnych do asymilacji. Silna duma z przynależności do społeczności powstała u podstaw społeczeństwa, dzieląc wartości i przeznaczenie obywatelstwa.