City of Skypapers

Zawartość książki:

Poezja. Studia żydowskie.

O pisaniu MIASTA SKYPAPERS: CITY OF SKYPAPERS było próbą codziennego pisania w Tel Awiwie przez około trzy lata, podczas których starałem się żyć i godzić żydowski czas święty (święta, szabat, codzienne rytuały modlitewne) z prywatnym, społecznym i cywilnym czasem świeckim - dwie wojny z ich zmartwieniami i pociskami, eksplozje, a także poczucie solidarności z ukochanymi przyjaciółmi w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu, sprawa sądowa o opiekę, codzienne rolnictwo na małą skalę, bieganie wzdłuż rzeki Yarkon, jazda komunikacją miejską w Tel Awiwie i Ramat-Gan, nauczanie, przyjaźń, miłość i jej rozczarowania, macierzyństwo. To próba otwarcia się na codzienny świat i zwrócenia uwagi na te szczegóły, naładowane przenikaniem się sacrum i świeckości, aspiracji i rzeczywistości. Chciałem naśladować w pisaniu sposób, w jaki działa umysł, rzeczywistość, którą buduje wyobraźnia, relacje, które tworzy między ludźmi, przedmiotami i geografią.

Moja technika polegała na porannym rytuale przemieszczania się w czasie w przestrzeni - bieganiu, jeździe autobusem, uprawie miejskiej, przygotowaniach do szabatu, świąt lub pracy, przy jednoczesnym zwracaniu uwagi na szczegóły rytuału. Zapisywałem spostrzeżenia, a następnie, aby oddzielić to, co istotne, umieszczałem je w formie poetyckiej -ottava rima, sonet, kuplet bohaterski lub sylabiczny, zazwyczaj.

Czasami formy pasowały i podkreślały to, co istotne. Czasami formy nie pasowały i pozwalałem im upaść, ale ćwiczenie było przydatne w identyfikowaniu serca każdego utworu.

Czasami rutyna była zakłócana przez wojnę, wewnętrzne podróże, biurokrację i inne traumatyczne wydarzenia. Dostarczały one intensywnych okazji do obserwacji i zwracania uwagi na kondycję ludzką w światach, które tworzymy, a także w światach, które powstały, zanim pojawiliśmy się na scenie.