Circular Breathing: Medytacje z muzycznego życia

Opinie czytelników

„Circular Breathing: Meditations from a Musical Life” Ann McCutchan to zbiór osobistych esejów, które łączą muzyczne spostrzeżenia z osobistymi refleksjami. Pisarstwo jest opisywane jako liryczne i urzekające, obejmujące szereg emocji i doświadczeń, od osobistych złamanych serc po sukcesy zawodowe. Eseje rezonują z czytelnikami, wciągając ich w podróż McCutchana do odkrywania siebie i artystycznej ekspresji.

Styl pisania jest znakomity i płynny, łącząc humor i przejmujące momenty. Czytelnicy doceniają głębię emocji i zdolność autora do uchwycenia powiązanych doświadczeń. Eseje są tworzone z odwagą i szczerością i pokazują głębokie zrozumienie muzyki, dzięki czemu są atrakcyjne zarówno dla muzyków, jak i zwykłych czytelników. Ogólnie rzecz biorąc, książka pozostawia czytelników wzbogaconych, zainspirowanych i pragnących więcej.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre eseje za bardziej introspektywne i być może mniej atrakcyjne, jeśli wolą bardziej napędzane akcją narracje. Skupienie się na duchowych i emocjonalnych tematach może nie przypaść do gustu każdemu, zwłaszcza tym, którzy szukają lżejszych lub prostych treści.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Circular Breathing: Meditations from a Musical Life

Zawartość książki:

W tym zbiorze osobistych esejów klarnecistka Ann McCutchan wykorzystuje metaforę okrężnego oddychania, aby ożywić swoje rozumienie własnego życia jako kobiety, muzyka i pisarki. Oddychanie okrężne to technika gry na instrumentach dętych, w której świeże powietrze jest wciągane przez nos w tym samym czasie, gdy powietrze zgromadzone w płucach jest wypuszczane ustami przez instrument.

Proces ten pozwala graczowi tworzyć ciągłą linię muzyczną bez przerywania krzywej melodii w celu wykonania wdechu. Pytania, z którymi zmaga się McCutchan, mają uniwersalne implikacje. Na przykład, jak można zostać powołanym do pracy na całe życie? Dla McCutchana, który dorastał w środkowej Florydzie w latach sześćdziesiątych, powołanie wyrosło z dwóch pragnień: ćwiczenia fizycznego głosu i rozwijania głosu wewnętrznego.

Urzeczywistnienie obu tych pragnień oznaczało porzucenie ról oczekiwanych od młodych kobiet w tamtym czasie i miejscu, a także nauczenie się życia z sprzecznymi roszczeniami sztuki i życia. Pytania o rodzinną stratę leżą również w sercu tej kolekcji.

Z pewną, delikatną ręką McCutchan bada wpływ przedwczesnej śmierci swoich rodziców, jej niezdolności do rodzenia dzieci i rozpadu jej dwóch małżeństw. Odkrywa, że sztuka nie uwalnia od smutku, ale może głęboko pocieszyć.

Wreszcie, pojawiają się pytania, które pojawiają się, gdy nie można już spełnić fizycznych wymagań sztuki. Czy muzyk może zamienić swój instrument i świat, który definiował go przez dziesięciolecia, na coś innego? McCutchan przedstawia swoją podróż ze sceny na stronę, badając sposoby, w jakie oba światy wzajemnie się zasilają.