Cierpienie, nie władza: Zadośćuczynienie w średniowieczu

Opinie czytelników

Książka Benjamina Wheatona, *Suffering, Not Power; Atonement in the Middle Ages*, przedstawia krytyczną analizę teologii zadośćuczynienia w średniowieczu, kwestionując perspektywę Christus Victor Gustafa Auléna. Wheaton argumentuje, że koncepcja karnej substytucji i zastępczego zadośćuczynienia jest kluczowa dla zrozumienia odkupienia, a nie zwycięstwa Chrystusa nad kosmicznymi mocami. Recenzja podkreśla gruntowną metodologię historyczną Wheatona i jego argument, że pokonanie śmierci i diabła jest wynikiem cierpienia i ofiary Chrystusa.

Wheaton oferuje rygorystyczne studium historyczne, które obejmuje całe średniowiecze, wykorzystując różnorodne źródła do przedstawienia teologii tego okresu. Jego podejście unika dogmatycznych uprzedzeń, pozwalając dowodom historycznym kierować jego wnioskami. Recenzenci uważają, że jego praca może stać się standardowym odniesieniem w teologii historycznej i twierdzą, że zapewnia lepsze zrozumienie tego, jak pokuta była postrzegana w średniowieczu w porównaniu z pracą Auléna.

Niektórzy recenzenci krytykują Wheatona za bagatelizowanie znaczenia kosmicznego zła i twierdzą, że nie potrafi on odpowiednio wyartykułować biblijnych mechanizmów stojących za jego twierdzeniami. Podnoszone są obawy dotyczące założeń, jakie przyjmuje w odniesieniu do relacji między zadośćuczynieniem, ludzkością i sferą duchową, sugerując, że jego pogląd może odzwierciedlać antropocentryczną perspektywę niespójną z szerszymi rozważaniami kosmicznymi.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Suffering, Not Power: Atonement in the Middle Ages

Zawartość książki:

Korekta popularnego poglądu na zadośćuczynienie.

Czy śmierć Chrystusa była zwycięstwem nad śmiercią, czy zastąpieniem grzechu? Wiele osób podąża dziś za poglądem Gustava Auléna Christus Victor, który przedstawia śmierć Chrystusa przede wszystkim jako zwycięstwo nad mocami zła i śmierci. Według Auléna był to dominujący pogląd Kościoła, dopóki Anzelm nie zmienił pokuty na zadośćuczynienie, a reformatorzy nie zmienili jej na karne zastąpienie.

W Suffering, Not Power Benjamin Wheaton podważa tę powszechną narrację. Język ofiarniczy i substytucyjny był powszechny na długo przed Cur Deus Homo Anzelma. Wheaton pokazuje to poprzez dokładną analizę trzech średniowiecznych postaci, których pisma na temat zadośćuczynienia są powszechnie pomijane: Cezariusza z Arles, Haimo z Auxerre i Dantego Alighieri. Osoby te pochodzą z różnych czasów i kontekstów i pisały w różnych gatunkach, ale każda z nich mówiła o śmierci Chrystusa jako ofierze ekspiacji i przebłagania złożonej przez Boga Bogu.

Pozwólmy historii mówić za siebie, zapoznajmy się z dowodami i ponownie rozważmy wiarę kościoła w zastępczą śmierć Chrystusa za grzeszników.