Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Turnera zapewnia kompleksowe i prowokujące do myślenia badanie zachodniego mistycyzmu chrześcijańskiego, śledząc jego metafory i podstawy teologiczne od postaci historycznych, takich jak Platon i Augustyn, aż po Jana od Krzyża. Książka argumentuje przeciwko współczesnym błędnym przekonaniom, że mistycyzm jest czysto empiryczny, podkreślając bardziej złożone, nieempiryczne podejście do zrozumienia tradycji mistycznej. Chociaż tekst jest rygorystyczny i gęsty pod względem akademickim, oferuje istotną perspektywę dla czytelników zainteresowanych pogłębieniem zrozumienia tematu.
Zalety:Książka jest powszechnie chwalona za dogłębną analizę historyczną chrześcijańskiego mistycyzmu i krytyczne badanie współczesnych interpretacji. Czytelnicy docenili naukowe podejście Turnera i oświetlenie, jakie wnosi do złożonych tematów teologicznych. Wielu uznało ją za niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych teologią apofatyczną, podkreślając jej znaczenie dla zrozumienia ewolucji myśli mistycznej.
Wady:Kilku recenzentów zauważyło, że książka jest trudna i nie nadaje się dla początkujących, wymagając wcześniejszej wiedzy z zakresu teologii i filozofii. Niektórzy wyrazili niezadowolenie z użycia przez autora języka inkluzywnego i dostrzegli brak zaangażowania we współczesne perspektywy duchowe. Gęsty akademicki styl może zniechęcać zwykłych czytelników, czyniąc go mniej dostępnym.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Darkness of God: Negativity in Christian Mysticism
Zawartość książki:
W średniowiecznej tradycji mistycznej dusza chrześcijańska spotyka Boga w "chmurze niewiedzy", boskiej ciemności niewiedzy.
To spotkanie z Bogiem jest poza wszelkim poznaniem i poza wszelkim doświadczeniem. Mistycyzm okresu nowożytnego, przeciwnie, umieszcza "doświadczenie mistyczne" w centrum, a współcześni czytelnicy są skłonni do błędnego rozumienia tradycji średniowiecznej w kategoriach "empirystycznych".
Denys Turner argumentuje, że odrębność i współczesne znaczenie średniowiecznego mistycyzmu polega właśnie na odrzuceniu "mistycznego doświadczenia" i umiejscowieniu tego, co mistyczne, mocno w zasięgu tego, co zwyczajne i codzienne. Argument obejmuje kilka głównych autorytetów w okresie od Augustyna do Jana od Krzyża.
