Ciemniej o świcie: piosenki Nicka Cave'a o miłości i śmierci

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną i wnikliwą eksplorację kunsztu Nicka Cave'a, ukazując emocjonalną głębię jego muzyki i jej związek z ludzkim doświadczeniem. Czytelnicy doceniają podobieństwa między pisaniem piosenek Cave'a a ich własnymi procesami twórczymi, podkreślając eksplorację zarówno bólu, jak i piękna w życiu.

⬤ Zapewnia fantastyczny wgląd w muzykę i kunszt Nicka Cave'a
⬤ wywołuje silne reakcje emocjonalne
⬤ bada ludzką naturę i emocje
⬤ rysuje podobieństwa między muzyką a pisaniem fikcji
⬤ uważana za wartościową lekturę pomimo struktury przypominającej pracę dyplomową.

Napisana w stylu pracy dyplomowej, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Darker with the Dawn: Nick Cave's Songs of Love and Death

Zawartość książki:

Od wczesnej pracy z The Birthday Party po przyszłe dźwięki Ghosteen, Nick Cave na nowo napisał język rock'n'rolla. Darker with the Dawn odkrywa historię i głębsze znaczenia stojące za najbardziej znanymi utworami Nicka Cave'a i The Bad Seeds, od „Tupelo”, „The Mercy Seat”, „Red Right Hand”, „Stagger Lee”, „Into My Arms”, po „Higgs Boson Blues” i nie tylko.

Książka bada życie Nicka Cave'a w muzyce, czerpiąc inspiracje z Biblii, mitów greckich i literatury, a także z jego trwałej pasji do gospel, bluesa i rocka progresywnego. Steiner zastanawia się nad podróżą Cave'a od jego dzieciństwa w Australii, zmagań z uzależnieniem od narkotyków, młodzieńczej fascynacji koszmarnymi krajobrazami amerykańskiego dzikiego zachodu i południowego gotyku, aż do pogodzenia się z własnym poczuciem chrześcijańskiej duchowości.

W swojej trwającej cztery dekady karierze twórczość Cave'a przeszła od świętych i grzeszników tradycyjnej ballady o morderstwie do opartych na pianinie piosenek o złamanym sercu, zdekonstruowanego garażowego rocka i ambientowych gorączkowych snów dostarczanych przez minimalistyczną elektronikę. Adam Steiner zagłębia się w świat złożonego autora piosenek, który w swoich uniwersalnych ekspresjach miłości i śmierci wciąż mówi nam o świetle i cieniu ludzkości.