Ciemne ulice, jasne światła

Opinie czytelników

Książka śledzi losy dwóch byłych księży, Franka i Steve'a, którzy prowadzą swoje życie w Puerto Rico, często korzystając z usług męskich prostytutek. Narracja jest opisywana jako pobłażliwa i hipokrytyczna, z postawą „świętszego od ciebie” ze strony autorów. Recenzenci uważają, że książka jest nużąca, słabo zorganizowana i pełna nieistotnych szczegółów, ponieważ autorzy przedstawiają się jako zbawiciele, jednocześnie porzucając ludzi, którym rzekomo pomagają.

Pisanie jest dość dobrze napisane i może spodobać się niektórym odbiorcom, którzy doceniają tematy wiary i wysiłków humanitarnych. Niektórzy czytelnicy mogą znaleźć humor w opisach i postrzeganej hipokryzji.

Książka jest krytykowana za irytujący ton, brak spójnej struktury i nadmierne skupienie się na życiu autorów, a nie na historiach osób, z którymi wchodzą w interakcje. Recenzenci wspominają o protekcjonalnym podejściu, powierzchownych relacjach i powtarzającej się narracji, która odrywa się od jakiegokolwiek znaczącego przesłania.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dark Streets, Bright Lights

Zawartość książki:

Prawdziwa kolejka górska emocji, Dark Streets, Bright Lights z pewnością poruszy każdego, kto przyjął ból bliźniego. Pierwsze wspólne wakacje Franka i Steve'a miały miejsce na wyspie Puerto Rico latem 1987 roku.

Całkowicie przesiąknięci tym wytchnieniem tropikalnego piękna, wrócili rok później z tym samym oczekiwaniem. Tak się jednak nie stało. Zamiast tego postawili swoje stopy na drodze nieoczekiwanej podróży, która trwała nieprzerwanie przez większą część następnych trzynastu lat.

Charyzma Karaibów została przyćmiona, gdy wypowiedzi i wezwania ich serc zaczęły mówić głośniej i z coraz większą pilnością, gdy stanęli twarzą w twarz z zmaganiami i cierpieniami innych, z którymi się zapoznali. W tej prawdziwej historii F.

L. Richards i Steve Brunner opowiadają o swoich doświadczeniach w grupie składającej się z naciągaczy, bezdomnych i ludzi pełnych nadziei, którzy z różnych perspektyw ujawniają, co to znaczy przetrwać w miejscu, które, jak na ironię, jest określane jako Isla Del Encanto, Zaczarowana Wyspa.

Dzięki szczerym opisom i żywym obrazom autorzy dzielą się wspomnieniami dwunastu mężczyzn i kobiet, którzy dotknęli ich w sposób, jaki nigdy nie wydawał im się możliwy i głęboko wpłynął na ich postrzeganie życia.