Ciało Lincolna - historia kultury

Opinie czytelników

Książka Richarda Wightmana Foxa „Lincoln's Body: A Cultural History” bada ewoluujące postrzeganie Abrahama Lincolna od jego zabójstwa w 1865 roku do dnia dzisiejszego. Książka analizuje kulturowe znaczenie Lincolna, ikonografię i narracje otaczające jego spuściznę, zapewniając zniuansowany pogląd na to, jak został upamiętniony i zinterpretowany przez różne historyczne soczewki.

Książka jest dobrze zbadana, starannie napisana i wciągająca, oferując nowe spojrzenie na dziedzictwo Lincolna i otaczające go zjawiska kulturowe. Zapewnia szczegółowe badanie historycznego kontekstu wizerunku Lincolna i różnych sposobów, w jakie został zapamiętany, a także zawiera ciekawe ilustracje. Recenzenci docenili zdolność autora do zachowania świeżości i pouczającego materiału zarówno dla nowych czytelników, jak i doświadczonych entuzjastów Lincolna.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książka jest nierówna, z okazjonalnymi odstępstwami od głównego tematu. Pojawiły się krytyki dotyczące braku głębi w niektórych obszarach, sugerując, że obszerne potraktowanie tematu mogłoby skorzystać z bardziej skoncentrowanych szczegółów. Ponadto czytelnicy, którzy spodziewali się bardziej fizycznego lub krwawego opisu ciała i śmierci Lincolna, byli rozczarowani, ponieważ nacisk położono bardziej na symbolikę i wpływ kulturowy niż na ponure szczegóły.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lincoln's Body - A Cultural History

Zawartość książki:

W oszałamiającym wyczynie naukowym, wnikliwości i wciągającej prozie, Ciało Lincolna bada, w jaki sposób prezydent o niezgrabnym ciele i wręcz „brzydkim” wyglądzie tak wiele dla nas znaczył.

Sama szorstkość wyglądu Lincolna sprawiła, że wydawał się on bardziej pospolity, jednym z nas - podobnie jak jego poczucie humoru na temat własnej niezgrabnej natury fizycznej. Dziewiętnastowieczni Afroamerykanie czuli głęboką sympatię do swojego „wyzwoliciela” jako „swojskiego” człowieka, który nie trzymał się na uboczu. Podczas rekonstrukcji południowcy odczuwali nostalgię za pokorą Lincolna, którego wyobrażali sobie jako „pojednawcę”. Później nauczyciele gloryfikowali Lincolna jako symbol narodowości, który przemawiałby do biednych imigrantów. Twórcy pomników skupiali się nie tylko na jego gigantycznym ciele, ale także na jego nacjonalistycznych wysiłkach na rzecz ocalenia Unii, bagatelizując jego emancypację niewolników.

Zarówno wśród czarnych, jak i białych liberałów w latach 60. i 70. Lincoln był wyśmiewany lub wyszedł z mody. Niedawno Lincoln został ponownie ucieleśniony (jako idealista i pragmatyk, nie bojący się konfliktów i przekraczający je) przez wybitnych historyków, samozwańczego prezydenta Lincolna Baracka Obamę i aktora Daniela Day-Lewisa - wszyscy utrzymują Lincolna przy życiu w pamięci, która wiele mówi o naszym narodzie.