Flesh of Leviathan
W Flesh of Leviathan Chus Pato zmienia swoją kadencję, aby w ponurej formie lirycznej zarejestrować bezpośredni adres pojedynczego głosu, który wydaje się wyłaniać z samego czasu.
W tych wierszach rzeczy doczesne są w dużej mierze nieobecne, a te obecne są ikoniczne: ptaki, niebo, wiatry. Za ich pośrednictwem Pato wyraża możliwość myślenia, obcość każdego myślącego podmiotu, granice, które należy przekroczyć, aby posunąć myślenie naprzód, oraz związek myślenia z czasem, gdy ludzkość zbliża się - lub nie - do końca czasu.
