Ciała w błękicie: Niepełnosprawność na Północy w czasach wojny secesyjnej

Opinie czytelników

Książka „Bodies in Blue” autorstwa dr Handley-Cousins stanowi dogłębną analizę niepełnosprawności i płci podczas wojny secesyjnej. Prezentuje świeże spojrzenie na cierpienie rannych żołnierzy, wykraczające poza zwykłe amputacje, łącząc rygor akademicki z przystępnym pisarstwem. Pomimo pewnych krytycznych uwag dotyczących oprawy i projektu, treść została doceniona za głębię i znaczenie w dziedzinie studiów nad wojną secesyjną.

⬤ Zniuansowana i skrupulatnie zbadana historia niepełnosprawności i płci w wojnie secesyjnej.
⬤ Wciągający i piękny tekst, który jest dostępny dla szerszego grona odbiorców.
⬤ Pełna niesamowitych informacji i spostrzeżeń; niezbędna dla historyków wojny secesyjnej i medycyny.
⬤ Opiera się na istniejących badaniach i zapewnia nowe perspektywy.
⬤ Ważne skupienie się na doświadczeniach żołnierzy z niepełnosprawnościami wykraczającymi poza amputacje.

⬤ Napisana głównie dla naukowców, co może ograniczać dostępność dla niektórych czytelników.
⬤ Problemy z tanią oprawą, papierem i rozmiarem czcionki; brak obwoluty.
⬤ Niektóre obszary mogłyby zostać poprawione.
⬤ Brak historycznych zdjęć towarzyszących tekstowi, co sprawia, że chciałoby się więcej wizualnego kontekstu.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bodies in Blue: Disability in the Civil War North

Zawartość książki:

W powszechnej wyobraźni niepełnosprawność związana z wojną secesyjną jest praktycznie synonimem amputacji. Wojna wpływa jednak na ciało na niezliczone sposoby, a wiele z nich jest niedostatecznie zbadanych przez historyków.

W "Bodies in Blue" Sarah Handley-Cousins rozszerza i komplikuje nasze rozumienie wojennej niepełnosprawności, analizując różnorodne ciała i dolegliwości, od tymczasowych po przewlekłe, od chorób po urazy, i obejmując zarówno warunki fizyczne, jak i psychiczne. Analizuje przypadki znanych osób, takich jak generał Unii Joshua Lawrence Chamberlain, wraz z wieloma przypadkami wyciągniętymi z szeregów, aby zapewnić bardziej kompleksowy obraz tego, jak żołnierze, cywile i instytucje zmagali się z niepełnosprawnością związaną z wojną na Północy w czasach wojny secesyjnej. Podczas wojny secesyjnej i długo po niej ciała żołnierzy Unii i weteranów były miejscem silnych kulturowych przekonań o obowiązku i poświęceniu.

Jednak realia życia z niepełnosprawnością zawsze kłóciły się z oczekiwaniami dotyczącymi męskości. W konsekwencji mężczyźni, którzy nie wywiązywali się właściwie z roli rannego wojownika, mogli być krytykowani za niespełnianie standardów męskości.

Pod spojrzeniem chirurgów, oficerów, biurokratów i cywilów, niepełnosprawni żołnierze podejmowali trudne negocjacje, próbując dostosować się do upośledzonych ciał i zadowolić obserwatorów. Niektórzy radzili sobie z tym procesem z łatwością; inni zmagali się i cierpieli.

Przyjmując i badając tę pozorną sprzeczność, Bodies in Blue popycha historię wojny secesyjnej w nowym kierunku.