Ciągłe dylematy: Zrozumienie świadomości społecznej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Continuing Dilemmas: Understanding Social Consciousness

Zawartość książki:

Głównym argumentem w tym zbiorze esejów Sudhira Chandry, napisanych na przestrzeni trzydziestu pięciu lat, jest to, że współczesna świadomość społeczna jest naznaczona ambiwalencją, która opiera się analizie w kategoriach zgrabnych kategorii binarnych. Eksplorując grę sprzecznych impulsów i konfluencję pozornie niemożliwych do pogodzenia sił w tworzeniu zjawisk społecznych i politycznych, eseje poruszają szeroki zakres zagadnień dotyczących naszej kolonialnej przeszłości i postkolonialnej teraźniejszości.

Odzwierciedlają one skłonność autora do postrzegania społecznych/politycznych/historycznych ruchów i osobowości w kategoriach ciągle zmieniającej się mieszanki tego, co nauczono nas postrzegać, normatywnie i/lub analitycznie, jako przeciwieństwa. Z wykształcenia historyk, autor zajmuje się wczesnymi przejawami świadomości nacjonalistycznej w XIX-wiecznych Indiach, aby pokazać, że ta sama osoba lub grupa osób lub ruch często ujawniały zarówno postępowe, jak i reakcyjne postawy. Przeciwstawia się to przyjętej mądrości, która postrzega je jako zestawy opozycji - reformista kontra odrodzenie, świecki kontra religijny, nacjonalista kontra komunalista.

Ambiwalencja ujawnia się zarówno w tekstach XIX-wiecznych pisarzy, jak i w kataklizmach, takich jak zamieszki hindusko-muzułmańskie w dzisiejszym Gudżaracie. Dwa eseje poświęcone Govardhanramowi Tripathiemu, rzadko badanemu gudżarackiemu literatowi, wydobywają nierozwiązane sprzeczności, które leżały u podstaw jego własnej świadomości i świadomości jego społeczeństwa.

Ponad sto lat później, zamieszki w Surat po 1992 roku i terror Hindutvy rozpętany w innych częściach Gudźaratu w 2002 roku ujawniają wrażliwość szerszych sił społecznych. Uświadomienie sobie przez Gandhiego porażki swadeshi w następstwie zamieszek w Noakhali, a także dylemat, jaki stwarzał jego stosunek do konwersji religijnej, dodatkowo potwierdzają tę tezę. Zamiast być wyjątkowym zerwaniem, wyłania się jako spełnienie intymności, w które obfitował XIX wiek.

Nawet jeśli można ją postrzegać jako uniwersalną kondycję ludzką, eseje przypominają nam, że ambiwalencja jest zawsze specyficzna, rozwijając dynamikę sił społecznych. Na tym właśnie polega ludzka historia.