Chwiejny nóż

Opinie czytelników

The Wavering Knife Briana Evensona to zbiór opowiadań, który łączy niepokojący horror z mroczną komedią, prezentując unikalny i inteligentny styl pisania. Opowiadania różnią się od brutalnych i nieustępliwych po lżejsze, humorystyczne historie, które zastanawiają się nad ludzką naturą, religią i absurdalnymi sytuacjami, często pozostawiając czytelników z powracającymi myślami. Podczas gdy niektóre historie oświecają i angażują, inne mogą być mylące lub chybione.

⬤ Styl pisania jest inteligentny i literacki, przemawiający do czytelników ceniących głębię.
⬤ Połączenie horroru i czarnego humoru jest skutecznie wykonane, zapewniając zarówno dyskomfort, jak i rozrywkę.
⬤ Wiele opowiadań jest wysoko ocenianych za emocjonalną głębię i kreatywność, pokazując rozwój Evensona jako pisarza.
⬤ Postacie i sytuacje są przedstawione w surrealistyczny i wciągający sposób, który prowokuje do myślenia.

⬤ Niektóre historie mogą być mylące lub trudne do zrozumienia, potencjalnie zrażając niektórych czytelników.
⬤ Kilku czytelników uznało niektóre historie za mniej wpływowe lub całkowicie chybione.
⬤ Istnieją problemy ze stanem fizycznym niektórych egzemplarzy, co prowadzi do rozczarowania wśród kupujących.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Wavering Knife

Zawartość książki:

Piąty zbiór opowiadań Briana Evensona konstruuje ludzki krajobraz tak nieziemski, jak przyziemny.

Przepełnione brutalnością, pierwotnym marnotrawstwem i dziką pustką znaną czytelnikom jego wcześniejszych dzieł, kafkowskie alegorie Evensona kuszą umysł, jednocześnie uparcie go zakłócając. W tytułowym opowiadaniu obsesyjna świadomość zwija się, tworząc zawrotny melanż Poego i Borgesa, zarówno przerażający, jak i metafizyczny.

Tutaj, podobnie jak w "Moran's Mexico" i "Greenhouse", samotna natura czytania i pisania prowadzi bohaterów poza ludzkie granice, czyniąc akt przelewania słów na papier potwornym naruszeniem otwierającym się na szaleństwo. W "White Square" przedstawienie ludzi za pomocą niewyraźnych kształtów potwierdza nasze przeczucie, że coś kryje się za tymi słowami, jednocześnie zdając się kpić z daremności ich poszukiwania. Enigmatyczne imiona Evensona - Turm, Bein, Hatcher, Burlun - miejsca, krajobrazy i jałowe pokoje łączą się, tworząc pozory konceptualnej abstrakcji, tak jakby materialny wszechświat istniał w czyjejś głowie.

Nic dziwnego, że praca Evensona przyciągnęła tak wiele uwagi wśród filozofów, krytyków literackich i innych spekulatywnych inteligencji, ponieważ nieustannie projektuje kuszącą nieobecność, jakby istniał jakiś klucz lub kod, który, gdybyśmy tylko go znali, rozjaśniłby wszystko. Jednak ostrze rozeznania chwieje się, a my jesteśmy zdani na własne interpretacje.