Chwała Tobie - Laudato si': O trosce o nasz wspólny dom

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat encykliki papieża Franciszka podkreślają jej znaczenie w odniesieniu do kwestii środowiskowych i zapewniają wgląd w jej wpływ na czytelników z różnych środowisk. Zbiorowe odczucia podkreślają moralną pilność encykliki, jasne pisanie i wnikliwą treść, podczas gdy niektóre krytyki wskazują na jej złożoność i kontrowersyjny odbiór wśród niektórych grup politycznych.

Encyklika jest chwalona za wysoką jakość i solidne wydanie w twardej oprawie. Czytelnicy uważają, że treść jest wnikliwa, jasna i wciągająca, dzięki czemu złożone kwestie środowiskowe są przystępne. Jest ona postrzegana jako aktualny i ważny dokument, który wzywa do podjęcia natychmiastowych działań w sprawie zmian klimatycznych i oferuje ramy moralne dla zarządzania środowiskiem. Wielu recenzentów opisuje go jako lekturę obowiązkową zarówno dla katolików, jak i niekatolików, i docenia jego znaczenie dla kwestii sprawiedliwości społecznej i opieki nad zmarginalizowanymi.

Niektórzy recenzenci zauważają, że tekst może być trudny do przeczytania i przetrawienia ze względu na jego długość i złożoność. Ponadto wspomina się o sprzeciwach ze strony konserwatywnych grup, które nie zgadzają się z przesłaniem encykliki i jej liberalnym tonem. Kilku krytyków wspomina, że związek między tematami encykliki a tradycyjnymi naukami Kościoła może być zagmatwany.

(na podstawie 58 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Praise Be to You - Laudato Si': On Care for Our Common Home

Zawartość książki:

Ziemia, dar od Boga i wspólny dom ludzkości, jest zagrożona przez nadużywanie wolności przez człowieka. W swojej encyklice „Chwała Tobie” („Laudato Si'”) papież Franciszek wzywa wszystkich ludzi do chwalenia i dziękowania Bogu za Jego wspaniałe stworzenie oraz do współpracy w celu jego ochrony.

Papieże Benedykt XVI, Jan Paweł II i Paweł VI poruszali kluczowe tematy dotyczące zarządzania Bożym stworzeniem, ale Franciszek jest pierwszym, który poświęcił temu tematowi całą encyklikę. Franciszka z Asyżu, który przedstawia stworzenie jako siostrę, z którą dzielimy nasze życie i piękną matkę, która otwiera swoje ramiona, aby nas objąć. Papież Franciszek deklaruje: Ta siostra woła nas teraz z powodu krzywdy, jaką wyrządziliśmy jej przez nasze nieodpowiedzialne używanie i nadużywanie dóbr, którymi obdarzył ją Bóg.

Franciszek wzywa do integralnej ekologii opartej na tym, co papież Jan Paweł II nazwał ekologicznym nawróceniem - moralną transformacją łączącą właściwą odpowiedź Bogu na dar Jego stworzenia z troską o sprawiedliwość, zwłaszcza dla ubogich. Wzywa ludzi do zrozumienia ekologii w kategoriach właściwego uporządkowania podstawowych relacji osoby ludzkiej: z Bogiem, samym sobą, innymi ludźmi i resztą stworzenia.

Franciszek analizuje takie kwestie ekologiczne, jak zanieczyszczenie, odpady i to, co nazywa kulturą wyrzucania. Podkreśla, że klimat jest dobrem wspólnym, które należy chronić. Bada pojęcia takie jak zrównoważony rozwój z perspektywy judeochrześcijańskiej. Jak pisze, utrata bioróżnorodności i nierówny podział zasobów, w dużej mierze spowodowane konsumpcjonizmem i nadmiernym indywidualizmem bogatszych narodów, zagrażają dobremu porządkowi stworzenia. Ceniąc technologię, odrzuca wysiłki zmierzające do odrzucenia naturalnego porządku, w tym prawa moralnego wpisanego w ludzką naturę. Przestrzega przed nadmiernym poleganiem na nauce w rozwiązywaniu problemów ekologicznych i podkreśla potrzebę otwartości na Boga.

Objaśniając biblijną tradycję dotyczącą stworzenia i odkupienia w Chrystusie, Franciszek podkreśla podporządkowanie człowieka Bożemu planowi. Nalega na prymat osoby ludzkiej w stworzeniu i odrzuca traktowanie go tak, jakby było boskie, ale korzenie kryzysu ekologicznego przypisuje egocentryzmowi człowieka i wzrostowi praktycznego relatywizmu. Nie odrzucając zmian politycznych, błaga ludzi, by zmienili swoje serca i sposób życia.