Chwała Imperium: Powieść, historia

Opinie czytelników

Opinie użytkowników na temat książki „The Glory of the Empire” są mieszane, niektórzy doceniają jej unikalne podejście do fikcji historycznej, podczas gdy inni byli rozczarowani jej fikcyjnym podejściem do historii. Książka została scharakteryzowana jako zarówno zabawna, jak i prowokująca do myślenia, szczególnie dla osób zainteresowanych historią starożytną.

Książka jest opisywana jako zachwycająca i wyjątkowa, oferująca zabawną parodię historycznych klisz, a jednocześnie prowokująca do poważnych przemyśleń na temat ważnych idei, takich jak przywództwo i zrozumienie przeszłości. Jest ona zdecydowanie zalecana dla tych, którzy interesują się historią starożytną i jest znana ze swoich pomysłowych wysiłków, aby wyimaginowana historia wydawała się realna.

Niektórzy czytelnicy byli rozczarowani, że książka nie spełnia ich oczekiwań wobec tradycyjnej fikcji historycznej, uznając ją za bardziej zbliżoną do science fiction ze względu na jej fikcyjną przeszłość, a nie rzeczywiste wydarzenia historyczne.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Glory of the Empire: A Novel, a History

Zawartość książki:

The Glory of the Empire to bogata i wciągająca historia niezwykłego imperium, które w pewnym momencie rywalizowało z Rzymem.

Władcy tacy jak Bazyli Wielki z Onessy, który założył Imperium, ale którego zdradzieckie drogi uczyniły go synonimem niesławy, oraz romantyczny bękart Aleksy, który oddawał się uciechom w Egipcie, studiował taoizm i buddyzm, powrócił, by uratować Imperium przed wojną domową, a następnie przeszedł na emeryturę, by "nauczyć się umierać", ożywają w The Glory of the Empire, wraz z generałami, politykami, prorokami, łajdakami i innymi. Jean d'Ormesson zagłębia się również w codzienne życie Imperium, jego popularne zwyczaje oraz wkład w sztukę i naukę, które, jak pokazuje, wywarły wpływ na cały świat, od Wschodu po Zachód, i których reperkusje są nadal odczuwalne.

Ale wszystko to jest fikcją, eksperymentem myślowym godnym Jorge Luisa Borgesa, a na koniec Chwała Imperium wyłania się jako wielki migoczący miraż, napełniając nas zdumieniem, nawet gdy zmusza nas do zastanowienia się nad ulotną naturą władzy i znaczeniem samej historii.