Churchill i świat islamu: Orientalizm, imperium i dyplomacja na Bliskim Wschodzie

Opinie czytelników

Książka zapewnia zniuansowane i dobrze zbadane badanie interakcji Winstona Churchilla i ewoluujących perspektyw na świat islamu i Bliski Wschód od końca XIX wieku do połowy XX wieku. Jest uważany za świeży i cenny dodatek do badań historycznych, podkreślający złożoność Churchilla i kontekst jego poglądów.

⬤ Świeże spojrzenie na poglądy Churchilla na Bliski Wschód.
⬤ Skrupulatnie zbadana i rygorystyczna pod względem akademickim.
⬤ Przystępny i wciągający styl pisania.
⬤ Oferuje wgląd we współczesne kwestie polityczne na Bliskim Wschodzie.
⬤ Przedstawia Churchilla jako postać pełną niuansów, a nie postać większą niż życie.
⬤ Przydatna do zrozumienia historycznych relacji islamskich.

⬤ Książka cierpi z powodu pewnych powtórzeń, które mogłyby zostać poprawione dla zwięzłości.
⬤ Liczne błędy typograficzne i słaba korekta zauważone przez czytelników.
⬤ Może być postrzegana jako mało efektowna ze względu na swoją długość.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Churchill and the Islamic World: Orientalism, Empire and Diplomacy in the Middle East

Zawartość książki:

Winston Churchill rozpoczął swoją karierę jako młodszy oficer i korespondent wojenny na północno-zachodnim pograniczu Indii Brytyjskich, a to doświadczenie było początkiem jego długiej relacji ze światem islamu.

Obalając powszechnie przyjęty konsensus, że Churchill był obojętny, a nawet pogardliwy wobec spraw dotyczących Bliskiego Wschodu, książka ta odkrywa zniuansowane zrozumienie Churchilla na obrzeżach Imperium Brytyjskiego. Warren Dockter analizuje doświadczenia przyszłego premiera na Wschodzie, w tym jego pracę jako podsekretarza ds. kolonialnych na początku XX wieku, jego stosunki z Osmanami i zachowanie podczas kampanii dardanelskiej w latach 1915-16, jego spory z Davidem Lloydem George'em o Turcję oraz jego pragmatyczne wsparcie dla Syrii i Arabii Saudyjskiej podczas II wojny światowej.

Podważając popularny wizerunek Churchilla jako ignoranckiego imperialisty, jeśli chodzi o Bliski Wschód, Dockter sugeruje, że jego polityka była często bardziej świadoma i stosunkowo postępowa w porównaniu z orientalistycznymi uprzedzeniami wielu współczesnych mu osób.