Chrześcijańskie niewolnictwo: Konwersja i rasa w protestanckim świecie atlantyckim

Opinie czytelników

Książka Katharine Gerbner oferuje dogłębną eksplorację tego, jak rasa, a zwłaszcza biel, była konstruowana historycznie i jej związek z niewolnictwem i zorganizowanym chrześcijaństwem. Jest dobrze zbadana i zapewnia zniuansowaną analizę wzajemnych relacji między instytucjami religijnymi a instytucją niewolnictwa, koncentrując się w szczególności na moralnych sprzecznościach, przed którymi stanęły wyznania chrześcijańskie. Czytelnicy doceniają szczegółowość i przejrzystość argumentów Gerbnera, dzięki czemu złożone idee stają się przystępne.

- Dokładnie zbadana i udokumentowana; dostarcza przekonujących dowodów na swoje twierdzenia.

- Oferuje zniuansowane badanie relacji chrześcijaństwa z niewolnictwem, podkreślając moralne sprzeczności.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Christian Slavery: Conversion and Race in the Protestant Atlantic World

Zawartość książki:

Czy niewolnicy mogli stać się chrześcijanami? Jeśli tak, to czy ich nawrócenie prowadziło do wolności? Jeśli nie, to jak można usprawiedliwić wieczne zniewolenie? W książce „Chrześcijańskie niewolnictwo” Katharine Gerbner twierdzi, że religia miała fundamentalne znaczenie dla rozwoju zarówno niewolnictwa, jak i rasy w protestanckim świecie atlantyckim. Właściciele niewolników na Karaibach i w innych miejscach ustanowili rządy i kodeksy prawne oparte na ideologii „protestanckiej supremacji”, która wykluczyła większość zniewolonych mężczyzn i kobiet ze społeczności chrześcijańskich. Dla posiadaczy niewolników chrześcijaństwo było oznaką wolności, a większość z nich uważała, że niewolnicy nie powinni kwalifikować się do nawrócenia.

Kiedy protestanccy misjonarze przybyli do kolonii plantacyjnych z zamiarem nawrócenia zniewolonych Afrykanów na chrześcijaństwo w latach siedemdziesiątych XVI wieku, byli przerażeni, że większość właścicieli niewolników odrzuciła perspektywę nawrócenia niewolników. Właściciele niewolników regularnie atakowali misjonarzy, zarówno werbalnie, jak i fizycznie, i obwiniali ewangelizujących przybyszów o bunty niewolników. W odpowiedzi kwakrzy, anglikanie i morawscy misjonarze przedstawili wizję „chrześcijańskiego niewolnictwa”, argumentując, że chrześcijaństwo uczyni niewolników pracowitymi i lojalnymi.

Z biegiem czasu misjonarze coraz częściej używali języka rasy, aby wspierać swoje argumenty na rzecz nawracania niewolników. Tymczasem zniewoleni chrześcijanie opracowali alternatywną wizję protestantyzmu, która łączyła konwersję religijną z umiejętnością czytania i pisania oraz wolnością. Christian Slavery pokazuje, w jaki sposób spory między właścicielami niewolników, zniewolonymi ludźmi i misjonarzami zmieniły praktykę protestantyzmu i język rasy we wczesnym nowożytnym świecie atlantyckim.