Christian Solar Symbolism and Jesus the Sun of Justice
To pionierskie studium chrześcijańskiej symboliki słońca opisuje, w jaki sposób biblijne motywy światła zostały z energią podjęte we wczesnym Kościele.
Kevin Duffy argumentuje, że żyjąc w świecie całodobowej iluminacji, musimy ponownie połączyć się ze słońcem i jego światłem, aby docenić znaczenie światła w Biblii i tradycji chrześcijańskiej. Dzięki takiemu odzyskaniu możemy docenić nalegania papieża Franciszka, że podobnie jak księżyc, Kościół nie świeci własnym światłem, i ocenić twierdzenie, że Eucharystia ma być celebrowana "Ad Orientem", czyli w kierunku wschodzącego słońca na Wschodzie.
Liturgia, architektura, poezja i pisma świętych i teologów, takich jak Augustyn, Hildegarda z Bingen, Franciszek z Asyżu i Thomas Traherne, oferują obfite zasoby dla tak bardzo potrzebnej ressourcement. Podczas gdy Chrystus był głoszony jako Prawdziwe Słońce wśród czczących słońce Azteków, a konsekrowana hostia była umieszczana w słonecznej monstrancji na barokowych ołtarzach, w epoce nowożytnej tematy słoneczne zostały zaniedbane. W tej przystępnej pracy autor sugeruje, że powinniśmy przywrócić równowagę duchowej symbolice, która nadmiernie podkreślała ciemność i chmury kosztem światła i słońca.
Proponuje twórcze odzyskanie tradycyjnego tytułu Chrystusa jako Słońca Sprawiedliwości. Tytuł ten łączy w sobie to, co osobiste, społeczne i kosmiczne/ekologiczne, i przemawia z mocą do zsekularyzowanej epoki, którą współcześni Fryderyk Nietzsche i Teresa z Lisieux opisali jako taką, w której słońce nie świeci.
