Chrystus, Kościół i świat: Bonhoeffer i luterańska eklezjologia po chrześcijaństwie

Opinie czytelników

Książka bada eklezjologię, koncentrując się na wzajemnych relacjach między Chrystusem, kościołem i światem, wykorzystując spostrzeżenia Dietricha Bonhoeffera. Krytykuje historyczne rozumienie kościoła, opowiadając się za podejściem opartym na narracji, które kładzie nacisk na wierność i wspólnotę, a nie na abstrakcje. Autor, Theodore J. Hopkins, stara się uczynić eklezjologię istotną i praktyczną, dostarczając zasobów zarówno pastorom, jak i teologom.

⬤ Głęboko angażuje się w teologię Bonhoeffera, czyniąc ją istotną dla współczesnych dyskusji.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na eklezjologię, podkreślając relację między Chrystusem, Kościołem i światem.
⬤ Dostarcza praktycznych spostrzeżeń dla pastorów i przywódców kościelnych zmagających się z eklezjalną tożsamością.
⬤ Skutecznie łączy narrację i teologię, dzięki czemu jest przydatna w rozwiązywaniu problemów eklezjalnych.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się na Bonhoefferze za ograniczające, jeśli szukają szerszej perspektywy eklezjologicznej.
⬤ Nacisk książki na konkretne kongregacje może nie spodobać się osobom zainteresowanym czysto teoretycznym badaniem eklezjologii.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Christ, Church, and World: Bonhoeffer and Lutheran Ecclesiology after Christendom

Zawartość książki:

Podczas gdy kościół północnoamerykański zmaga się z wyłaniającym się kontekstem postchrześcijańskim, Theodore J. Hopkins argumentuje, że kościół jest identyfikowany przez trzy podstawowe relacje: Chrystus-Kościół-świat.

Zwracając uwagę na chrystologiczne centrum teologii Dietricha Bonhoeffera, Hopkins ustanawia ramy misji kościoła w świecie, która wypływa z relacji Chrystusa do kościoła i jego relacji do świata. Te chrystologiczne ramy oświetlają również zmieniającą się relację między kościołem a światem w dziełach Bonhoeffera, tak że Uczniostwo wydaje się oddzielać kościół od świata, podczas gdy Etyka wydaje się jednoczyć kościół i świat w jednej rzeczywistości Chrystusa. Podążając za Bonhoefferem, Hopkins twierdzi, że Kościół jest zarówno odrębny od świata, jak i solidarny z nim w dynamice ukrzyżowanego Pana Jezusa, który przyjął postać sługi i jest obecny w Słowie, Sakramencie i wspólnocie jako Zmartwychwstały.

Hopkins widzi Kościół w historii Jezusa, tak aby głoszenie i nauczanie Ewangelii identyfikowało Kościół i wzywało go do wierności misji Chrystusa. Kościół jest uformowany, aby widzieć siebie i świat w Jezusie i uzdolniony do podążania za Chrystusową misją świadectwa i służby w świecie.