Chronologia klasycznych horrorów: Lata 30. XX wieku

Opinie czytelników

Książka oferuje nostalgiczną i szczegółową chronologiczną eksplorację klasycznych horrorów z lat 30. XX wieku, kładąc nacisk na główne tytuły, ale także na mniej znane filmy. Ma wciągający, strumieniowy styl pisania, który przywołuje miłe wspomnienia, choć brakuje mu indeksu i pełnych zdań, co może utrudniać czytanie. Ogólnie rzecz biorąc, książka jest dobrym źródłem informacji dla miłośników kina i zachęca widzów do ponownego odwiedzenia lub odkrycia tych klasycznych filmów.

⬤ Dokładne omówienie klasycznych horrorów z lat 1929-1939, w tym zarówno znanych, jak i mało znanych tytułów.
⬤ Wciągający styl pisania, który wywołuje nostalgię i wspomnienia u fanów klasycznych horrorów.
⬤ Zawiera interesujące komentarze i spostrzeżenia na temat różnych filmów, przyczyniając się do ich głębszego zrozumienia.
⬤ Zawiera listę lokacji z horrorów, która dodaje zabawny element.
⬤ Świetne źródło informacji dla miłośników kina.

⬤ Brak indeksu, co utrudnia szybkie odnalezienie konkretnych tytułów.
⬤ Styl pisania jest fragmentaryczny i przypomina strumień świadomości, co może wpływać na czytelność.
⬤ Niektóre tytuły, które można by uznać za horror, są wykluczone, co prowadzi do potencjalnej frustracji czytelników.
⬤ Zawiera drobne błędy i nieścisłości dotyczące historii filmu.
⬤ Nie ma struktury umożliwiającej czytanie po kolei; lepiej używać jej jako odniesienia niż narracji.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chronology of Classic Horror Films: The 1930s

Zawartość książki:

Chronology of Classic Horror Films: the 1930s to pełna uczucia, przemyślana, a czasem prowokująca ponowna analiza praktycznie każdego amerykańskiego horroru z lat 1929-1939. Donald Willis omawia filmy, obraz po obrazie, we wstępie, film po filmie, w tekście i rok po roku, na najważniejszych stronach, które poprzedzają recenzje każdego roku.

Wprowadzający Itinerary („Oh, the places you'll go”) chronologicznie „mapuje” miejsca, w których kręcono filmy omawiane w tekście, od 1929 do 1949 roku, od Woodford's Theatre w Nowym Jorku (The Last Warning) po posiadłość Forsythe'a (Master Minds). Willis sprawia, że filmy, które zawsze znałeś i kochałeś, ożywają na nowo.

Mumia „Albo teraz (Helen), albo na zawsze (Imhotep), choć jej komentarz o »okropnym współczesnym Kairze« wskazuje na pewną tęsknotę za przeszłością z jej strony”. Narzeczona Frankensteina „Władza należy teraz do Pretoriusa, w efekcie szydercze lustro odbijające Henry'ego jego pierwotny entuzjazm i podkreślające bezduszność tego ostatniego.”