Kontynuacja kroniki mnicha Teofanesa, kompilacja znana jako Theophanes Continuatus, została pierwotnie zamówiona przez cesarza Konstantyna VII (912-959) i oznaczała odrodzenie lub ponowne wynalezienie gatunku historii w Bizancjum, który obejmował również mniej udany tekst Genesiosa, który pracował z tą samą dokumentacją źródeł. Główne źródło dla drugiego okresu ikonoklazmu i dynastii Amorian, tendencyjna narracja ksiąg I-IV Theophanes Continuatus miała na celu usprawiedliwienie morderczego przystąpienia Bazylego I (867-886), dziadka Konstantyna VII i założyciela dynastii macedońskiej, przedstawiając cesarzy, którzy poprzedzali Bazylego jako okrutnych heretyków (Leon V, Michał II, Teofil) lub rozrzutników (Michał III).
Jednak fakty tutaj odnotowane i często żartobliwe wykorzystanie klasycznej nauki dają dowód uważnemu czytelnikowi, że odrodzenie bizantyjskiej potęgi militarnej i kultury z ciemnego wieku VII i VIII nabrało rozpędu pod rządami tych samych cesarzy. Obecne wydanie krytyczne ksiąg I-IV zastępuje wydanie z 1838 r. autorstwa I.
Bekkera. Towarzyszy mu pierwsze pełne tłumaczenie na język angielski oraz indeksy gramatyczne i historyczne, praca jest przeznaczona dla specjalistów, studentów i naukowców z pokrewnych dziedzin.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)